天寒地主见情亲,雉堞参云雁塞邻。十载别怀今夜酒,数茎短发旧游人。
雪庭照席输明月,冻树垂花像早春。遥忆二君寻白社,方知岁暮有松筠。
君不见吴山高起千万丈,上有烟岚变化出奇状。
影照江流湖水地镜分,下抱太空各垂文光密星象。
晓日波平如熨横素罗,幽鸟低飞閒来往。岸芦石树小径斜,隔岭樵歌应渔唱。
山根湖脉下相通,福基寿域深且广。武陵主人偏嗜黄精淡可食,子孙皆换仙骨格。
望云何由并称觞,时复驰神到乡国。元气混沌含孝胚,圣人独知立兹德。
堂中高挂二仙图,木公金母若旧识。两颜不衰百岁期,际天海色苍茫浩无极。
孤亭缥缈碧天空,岩壑长鸣万树风。湖色微茫秋草外,山光黯澹暮烟中。
静缘老去逢禅侣,生计年来拟钓翁。莫讶疏狂词赋客,沧洲白鸟自相同。
战马嘶江上,寒生枫树村。新兵五都尽,旧业几家存。
共倚中朝盛,谁将上策论。梁鸿避世者,宁复老吴门。
华亭未奏捷,烽火更西湖。海舰贼来去,天兵功有无。
人心多为汉,国计竟全吴。野哭徵求尽,苍茫寒月孤。
越岭掇春英,淮城惠不轻。一杯分爽气,千里想高情。
啜与幽人共,烹宜庶子清。挥毫答珍贶,还愧玉川名。
一片垂丹臆,鲜明锦不如。殷红间深翠,半敛又全舒。
未遇夺真画,犹虚博物书。虽非孔鸾比,傥可诧其馀。
寂默公閒外,新诗忽见撞。比来知燕坐,时得近秋窗。
临弈誇能胜,持杯学诈降。相逢怯此病,继晷请然釭。
琐琐尘泥迹,悠悠远宦心。一朝何喜甚,连客得家音。
义训通千里,人情贱万金。斜阳复东望,依旧暮云深。
岳阳楼句旧空传,今日登临一慨然。不是洪钧有偏党,岂容胜概独完全。
山川形势三千里,基构声华五百年。襟带西南太平世,收罗风月属私权。