石湖东畔草堂低,日日乘舟泛越溪。鼎转丹砂驱鹤守,匣封雄剑恼鸡啼。
林中饷客蒸黄独,涧下褰裳弄紫霓。爱尔棣华情不浅,诗成强半忆征西。
伏尽热随尽,古语常有凭。
淮南岁苦旱,秋暑郁方蒸。
老火炽而焰,弱金融未凝。
火云大江沸,烈日群山赪。
平生白羽扇,挥拂何功能。
蓬头卧永昼,起冠汗沾缨。
柯山屡空子,贫病复相仍。
衡茅未可诣,作诗问寝兴。
日斜沙路马翩翩,故欲迎凉不着鞭。
谁解多情似新月,伴人归去照人眠。
花甲人间亦易回,吾兄怀抱几时开。云师暂引秋帆去,风伯还将暮雨来。
社酒香消荷叶冷,楚歌声起竹枝哀。天公遗我多愁事,贞节堂边炒夜雷。
翳翳峰顶木,袅袅峡中溪。下有飞古寺,上有哀
大厓居士且徘徊,老妇家中唤洗杯。园花当槛春饶笑,竹洞封云昼不开。
一冬菜饭留君住,万里风船破浪来。若此诗情似坡老,楚云台是妙高台。
薰风幕府上隆中,想见旌旗照日烽。绝塞江山元自若,故都京洛岂难通。
古今只有时艰阻,贤否宁无志不同。羊陆规模亦深远,因言为我寄元戎。