风雨恣颠蹶,晚潮相继来。轻舟一叶转,巨浪千山颓。
忠信吾知矣,风波孰病哉。寒江几百里,白雪正皑皑。
展开阅读全文
昨夜东风急,疏窗荐雨入。
溪南梅正花,狼藉随尘沙。
皓皓多易汗,不得同春葩。
春葩能有几,纷纷入桃李。
时哉小兴衰,人生犹物理。
明发檐沈声,鸟雀喧新晴。
老农脱襏襫,一犁原上耕。
风雨来何骤,虚堂白昼阴。木催愁破屋,巢落不归禽。
水入花畦乱,云埋竹坞深。残虹开晚霁,飞瀑满遥岑。
春光从此半,无复强淹留。风雨仍何急,莺花各自愁。
登临非故土,摇落自清秋。物物惊人眼,应须与醉谋。
残风剩雨故欺人,垂箔关窗护病身。
自拾荷花楷面汗,新将笋箨制头巾。
梅天笔墨都生醭,棐几文书嬾拂尘。
帽子一峰青可掇,隔墙不敢略开门。
残暑时当尽,清风势自回。
重云韫日月,大雨挟风雷。
老树不自保,毇巢吁可哀!却愁新雁到,暮境更禁催!
风雨连三日,衰翁不下堂。
弄书聊自适,与世已相忘。
坼栗经霜饱,搓橙带露香。
地炉供小饮,亦足慰凄凉。
风雨从北来,万木皆怒号,入夜殊未止,声乱秋江涛。
渺然老书生,白头卧蓬蒿,闭门不敢出,裂面风如刀。
邻人闵我寒,墙头过浊醪;时哉一昏醉,新橙宜蟹螯。
风雨滞残春,岂但梨花闷。
梦里万重山,叠起江南恨。