痛哭穷途涩阮囊,西风黄叶满江乡。齐人富贵从东郭,汉帝金银寐北邙。
赤子疗贫螬食李,计臣筹策鼠搬姜。野无青草空罗掘,并世何人继孔桑。
雾气连穷海,军声动九圻。
花香馀佛塔,草色上戎衣。
白屋蟏蛸在,黄昏蝙蝠飞。
登山愁极目,林卧掩风扉。
赫赫同泰寺,妻妻玄武湖。(曼殊)
红莲冒污泽,绿盖掩青苑。(仲文)
幕府林葱蒨,钟山路盘纡。(曼殊)
苍翠明陵柏,清新古渡芦。(仲文)
天空任飞鸟,秋水涤今吾。(曼殊)
六代潜踪汉,三山古国吴。(仲文)
悠悠我思远,游子念归途。(曼殊)
掉头看北极,夕照挂浮图。(仲文)
中年未仕总为强,殊怕强无转弱方。真理稍从清夜得,寓言翻虑旧交藏。
室围烟雨浑疑梦,花酿阴晴蓦自香。有命当参天地事,莫孤风月去堂堂。
穷巷幽居久,来登故国楼。凉风鸣古木,落叶又惊秋。
天与云俱远,年随水共流。永怀无限意,翻拟向沧洲。
执手怆然气若丝,艰难此际忍相违。慈颜尚可重逢否?不敢回头恐泪垂。
杜陵叟,居杜曲,终岁胼手兼胝足。刈麦初罢又插秧,身劳岂畏泥涂辱。
旱魃为虐苗皆枯,大风卷地更折谷。天灾厄人人无言,县官催租火迅速。
哀鸿嗷未休,豺虎满人屋。粟帛献稍迟,金刚齐努目。
竹笥搜尽寒冬衣,桑阴鬻我耕田犊。官钱虽纳杼柚空,谁将灾苦宣苍穹。
苍穹明镜鉴万里,讵能察我茅檐蔀屋之私衷。