司马年来多病渴,小楼凉雨趁高眠。无端一树樱桃熟,勾引莺声到枕边。
江烟漠漠雨霏霏,野饭吹香落钓矶。三十六陂秋水阔,背人白鸟一双飞。
望望峰峦紫翠凝,杖藜补屐谩登登。樵歌谷静声相荅,雨霁林香气欲蒸。
行乐可无诗似锦,从容那用酒如渑。何当摆脱尘中虑,许我移家共作朋。
酒留诗恋意迟迟,回到中途已落晖。小蹇引秋行落叶,老渔隈冷坐危矶。
山间明月随人出,松外閒云伴鹤归。试问夜深何处宿,欲从山下扣禅扉。
潋潋横塘柳四围,雨馀来看绿阴肥。燕翎拂处波如縠,半幅深红漾落晖。
庭树叶初落,鹊飞惊早秋。
玉绳犹未转,星汉忽同流。
杨柳离亭思,芙容别浦愁。
美人隔烟渚,沧海信悠悠。
郑虔官冷饭不足,杜陵高歌劝归来。古人失意有如此,嗟我不去胡为哉。
山中屋庐殊未破,门前稻秫已堪栽。扶犁有子健如犊,不信石田荒绿苔。
莫怪人呼作病翁,长年药裹愧无功。梦回左角鸿沟外,秋入南柯石火中。
阳九适逢当日厄,大千会悟本来空。跰
篮舆晓过悠然阁,杨柳依依士塞门。此日端居先业在,当时避地几人存。
扁舟夜雪须乘兴,锦里烟尘正断魂。尊酒喜君文会近,莫轻一技好重论。
一懒将成性,春游尚尔勤。花攲知雨力,水皱见风文。
碧落一明月,青山半白云。却愁从此去,尘冗又纷纷。