龙庭二月送君归,底事人生足别离。幽鸟一声春寂寂,东风千里马迟迟。
烟迷故垒襟分处,月淡山城梦破时。此去萱堂休忘却,坚持忠孝是男儿。
月姊应吞怨,无人写所思。柔情将绰态,须是破瓜时。
后土祠前路,金鞍忆旧游。
春风双燕子,浑似在扬州。
遥忆韩山登览处,故人离别动经年。南游似入三湘道,北上空瞻万里天。
花径春风联袂出,郡城夜雨促灯眠。夜来独上高楼望,剑气苍苍北斗边。
群狙戏绝巘,一一联臂下。雨黑人蚤归,窃食岩下稼。
清朝微雨歇,云气行丹崖。几家挑菜女,笑下青峰来。
风休露欲下,云过月如走。一尊良夜初,万事中年后。
大白真仙人,俗客匪其偶。孤斟不成欢,引影作三友。
我今笑问影,颇亦解事否。既能随我身,胡不开尔口。
倾杯月入怀,停杯月在手。此月岂真月,不饮复何有。
乡邻笑我贾胡留,频著书来说首丘。纵有薄田堪养拙,还无小苑可消忧。
因循度日那知晚,次第看花直到秋。坎止流行难固必,家人休赋大刀头。
缚草为庵枕碧漪,蒲团长是坐禅时。
一声霹雳惊龙起,布衲蒙头总不知。
高构日登临,庭闱总称心。游鱼出水底,鸣鹤在林阴。
山雨晴留黛,松风夜当琴。地幽多胜事,不惜酒频斟。