两山夹江水,孤亭横翠微。吴云与越鸟,千古不停飞。
风厓洒松瀑,月壑舞罗衣。王气未消歇,霸图今是非。
长歌一杯酒,扫席延清晖。
揽云凭结构,步月上林皋。不记金尊竭,频瞻玉宇高。
神清存夜气,天阔数秋毫。百尺楼如在,何烦卧汝曹。
玉阶月下千愁色,秋水秋波振草凉。乌桕风高吹旆旆,红蕖露冷坠房房。
山窗独眠抱秋冷,四壁无声中夜醒。天清急雨忽万点,月出枯蛇纷众影。
开门飒飒非故林,满空乱叶抟愁阴。石涧流红□泉咽,藓痕掩碧孤蚕吟。
高秋共谁听萧瑟,却忆江南远游客。楚天摇落白日高,万里扁舟荡秋色。
江南客来归,山中叶亦稀。相思绕遍寒树下,有恨愿随秋风吹。
山空夜寒风渐微,惨惨霜露沾人衣,哀鸿独叫残云飞。
解带坐盘石,翛然四体轻。夜凉蛩语细,天净月华清。
孤烛明深殿,哀笳起废城。寥寥尘境外,谁识此时情。
昔嫌上界多官府,不道人间足是非。四十年来悲喜梦,倚阑閒看柳花飞。
知汝几时到,先令独客闻。雨昏低度屋,风急乱穿云。
衡岳路犹远,吴江夜正分。如何传素札,为我吊湘君。
秋入银床老井梧,能言鹦鹉日相呼。兰闺半月閒针线,学得崔徽一镜图。
平林方漠漠,野水正汤汤。苍莽日欲暮,年华客异乡。
草店月初冷,村路迂更长。渡头人散后,渔父正鸣榔。
待月滦水上,天寒月无魄。重云委城隅,秋色连径白。
北邻有嫠妇,南邻足愁客。昏灯照梦魂,风雨满沙碛。