早从洙泗溯渊源,更向图书究本原。星斗心胸天亦小,缥缃糟粕卷空繁。
诗敲晴雪看文藻,座入春风仰笑言。樗栎我惭依玉树,愿将绳墨就班门。
一枝浓艳向春芳,醉入东风映晓妆。不作桃花贪结子,托根到处有清香。
词客惊魂访旧畿,王良策马野鸿蜚。身兼雄剑无长物,心与龙旗共壮飞。
阅武宫前种杨柳,海光寺口盛蔷薇。今日并随城郭尽,苏仙何处更沾衣。
霸城月照仙人泪,不逐魏宫翁仲二铜驼。久作劫灰飞帐构,犹存景初字洛灵。
儿爱芳林好,夺得蛾眉供洒扫。弸彋想像薄罗风,传与千年尚方造。
流苏翠羽光零乱,土上出金妖识换。文成石马大讨曹,水吐玉蜍才效汉。
碧筒平坐朱竿密,八分应认仲将笔。摩挲仿佛陵云台,小缩波痕劲无匹。
更闻昭烈能自贬,御用都归销鋊焰。一枝古色出重缄,留向人间鉴奢俭。
清标傲骨绝群流,凡卉输君一百筹。似此丰姿应爱我,算来心性只宜秋。
愁生北地霜千里,梦落东篱月半钩。点缀兰闺成韵事,不辞斗酒为君谋。
重裘逢二月,神手步芳林。残雪有余色,百花无竞心。
踏青苔影薄,禁火客愁深。倾耳碧溪畔,黄鹂迟好音。
吟艳素心繫我思,秋深佳色忆东篱。生成傲骨超高世,岂为閒情肯入时。
几度园林寻隐士,重来庭院见芳姿。放怀豪饮千杯酒,况复閒吟彭泽诗。
乌烟鬼,少年状貌真魁伟。如何转盼须臾尔,变化魌魑难向迩。
可怜昼亦如夜时,生亦如死期。寄言三五少年子,莫向红尘作鬼嬉。
乌鬼含冤白鬼笑,故鬼前驱新鬼啸。风雨回首一灯昏,数点青燐犹照耀。
区区蛮触越南都,令行禁止风霜俱。白日如镜照寰宇,鬼乎何处藏其躯。
双溪对掩古溪边,妇汲儿舂各可怜。浩浩乾坤两萍叶,计程我更远三千。
班薰宋艳萃奚囊,吟到红楼独擅场!幻境别开诗世界,春兰秋菊有评章。