无我原非你,
从他不解伊。
肆行无碍凭来去。
茫茫着甚悲愁喜?
纷纷说甚亲疏密。
从前碌碌却因何,
到如今,
回头试想真无趣!
清晨过龟山,水势凌日盛。突兀淮渎祠,空影浮相映。
我思无支祈,何得窃权柄。古后逭其诛,后世及以政。
夏鼎民可知,鲁囚吾不敬。廿里老子山,私念未及竟。
大风翻然起,天水势一迸。长桅势忽倾,连舫声相并。
有力皆上掀,无雷欲下轰。南辕折不回,退鹢旋复迎。
众喊张臂持,万沤陷胸迸。竭力乃抛锚,遇浪如碰钉。
鼓轮就浅濑,牵绳依幽屏。船身顿而蹶,蟆腹号以膨。
激石居未安,得雨势益横。家人吐狼藉,水鸟飞觇矎。
我心知其故,且卧待起定。召寇固有因,论理亦太横。
欹枕久不宁,搴帷若有侦。何物类狝猴,跳踉赤臂胫。
大笑至口耳,其语乃可听。轻薄神所羞,冯暴尔何轻。
但遣稽程期,未至忧性命。寓老启方幼,威福惟予正。
庚辰与童律,不用且久病。世人不悟此,辄思与我竞。
大鹏犯天盖,长鲸搅海镜。以予较之彼,犹自羞陷阱。
迁贸诩器利,矜盈谓气劲。一败遂为羞,大福至不更。
无乃过棼云,制身宜自订。言毕忽无睹,风息梦亦醒。
通考渊源贵与编,菰芦头白尚怀铅。禀裁纯庙鸿文续,冠序吾皇宝墨鲜。
忆共开涂通筚路,傥留填海看桑田。挂瓢池畔孤吟处,回首觚棱二十年。
雪坪生夏寒,奇胜吾斋甲。下临无尽溪,上有太古峡。
崖悬乔木翳,磴近危栏夹。谷响易聚空,江光未迷眨。
苔黏平作簟,薄积凹胜擖。曲几滑可凭,窊尊酽宜呷。
摊书床撤桄,烧茗灰成劫。仙留赌弈枰,天设眠琴匣。
千模从意造,群窞谁爪掐?想当春雨后,侧足奔流狎。
河水泻吕梁,横绝不可闸。洎乎秋月夜,列坐微风洽。
桂子落天坛,馨发那由箑?寂顽见佛性,夷坦息世乏。
鸟飞恋其巢,兽逸宁思柙?醉当卧陶石,游或荷刘锸。
雪坪生夏寒,槃涧盟须歃。
声价空论十斛珠,羊车竟自返璠瑜。花飞尚作随风飐,莺去犹闻隔谷呼。
叔宝祇应为小友,仲卿原不是人奴。钟情自古招閒妒,图扇风流一例无。
忠臣惭保保,孝子愧安安。文章还远逊,赵闲闲。年来勋业,分付水精盘。
末路真堪笑,一事无成,英雄儿女神仙。
问何时委蜕如蝉。返我太虚天。茂陵封禅稿,任丛残。
御风骑气,撒手谅非难。骨肉团栾好,蕊珠兜率,方知即在庐山。
涛声趋左蠡,岭势接南安。匡庐真福地,境幽闲。三天子障,虎踞与龙盘。
五老峰千丈,结个茅庐,任人谤是神仙。
记曾听万壑哀蝉。乐似奏钧天。琪花飘满地,鸟衔残。
桃源洞里,秦火到应难。我与昌黎异,世间屈曲,不如从汝神山。
日夕高城危旌卷。射目冷风如箭。潸然泪落,向金台畔。
古人悲,今人事,寸心乱。愁重天容墨,暮云远。春嫩芳时,早未经眼。
醉醒乾坤,是处肠堪断。看劫尘翻,沧波浅。旧家坊曲,买风月,徵歌管。
故山遥,佳期阻,旅情倦。衰柳休攀折,恨丝短。声声桃花,角梦归晚。
叠叠银涛翻雪浪。黯黯冷云飞涨。垂藤古木,石壁高无量。
望蓬莱,三山远,长风荡。日月双丸小,来复往。天地渺无涯,窈空旷。
忽有仙舟,一叶乘波放。看鬓眉纤,霞裾敞。满盘花果,玉瓶贮,蒲桃酿。
是广寒宫,霓裳舞,月中样。白兔守筠笼,随竹舫。猿子采蟠桃,亲呈上。
峥泓寂历甚,杳霭有无间。城南多古寺,得秋闲。风廊石濑,竹筱更檀栾。
游鳞翻碧浪,雪鬣银鬐,此中大可投竿。
仗西风、寄语南山,窈窕好烟鬟。如何偏不厌,老僧看。
南山覆我,君自喜尘寰。倘肯经过密,秀黛三升,日应给与君餐。