昔闻散花坞中片石峰,破石孕出千丈之奇松。今观非松又非石,但见虬枝夭矫向空立。
得非窦子明,汶阳放钓来相迎。又疑轩辕帝,扳髯飞腾在云际。
上有铁干五鬣长,绝似爪角森森张。下有溜雨霜皮在,鳞甲斑斑色五彩。
我欲系之双赤绦,云雾晦冥恐遁逃。凛冽千年遗积雪,惨淡六月闻寒涛。
吁嗟乎!秦封大夫宁胜此,何为偃蹇深山里?一朝绝壑雷雨起,看尔东行入海水。
秋风开近野人庐,贴地斑斑任卷舒。莫厌草茅风味淡,寄人篱下又何如?
游莫逐,雕陵鹊。栖莫近,瑶台鹤。瑶台露冷铩羽翰,雕陵风高遇矰缴。
黄云夹陇粱稻肥,关河阻绝不得飞。鸥波浩荡,鸟道崄巇。
鹰鹯下视,罻罗高施。黄雀行,声正悲,野田余粒啄欲尽,蓬蒿满目将安之。
两牧童入山至狼穴,穴中有小狼二。谋分捉之,各登一树,相去数十步。少倾,大狼至,入穴失子,意甚仓皇。童于树上扭小狼蹄、耳,故令嗥。大狼闻声仰视,怒奔树下,且号且抓。其一童嗥(háo)又在彼树致小狼鸣急。狼闻声四顾,始望见之;乃舍此趋(qū)彼,号抓如前状。前树又鸣,又转奔之。口无停声,足无停趾(zhǐ),数十往复,奔渐迟,声渐弱;既而奄(yǎn)奄僵卧,久之不动。童下视之,气已绝矣。
有两个牧童到山里的狼的巢穴里去,巢穴里有两只小狼。他们计划分别捉它们,两人各自爬上一棵树,相距数十步。不一会儿,大狼来了,进窝发现小狼不见了,心里非常惊慌。牧童在树上扭小狼的蹄爪、耳朵,故意让它大声嚎叫。大狼听见声音抬头看,愤怒地跑到树下又叫又抓。另一个牧童在另一棵树上让小狼大声嚎叫。大狼听见声音,四处张望,才看见小狼;于是离开这棵树,快速跑到另一棵树下,像刚才那样狂叫撕抓。前一棵树上的牧童又让小狼嚎叫,大狼又转身扑过去。大狼嘴里没有停止过嚎叫,脚下没有停止过奔跑,这样来回数十次,跑得渐渐慢了,声音渐渐小了;然后大狼奄奄一息,僵直地躺在地上,很久都不动弹。牧童于是从树上下来看,它已经断气了。
飙:突然而紧急。抵死:拼死用力。颠掷:摆动。制:制约。去:距,距离。少顷:一会儿。故:故意。彼:另一个。致:让,令。顾:张望。趋:快速跑。绝:断。仓皇:惊慌的样子。奄奄:气息微弱的样子。状:样子。且:又。于:在。乃:于是,就。舍:离开,放弃。谋:计划。
六奇枉说汉谋臣,后此和戎是妇人。能使边庭无牧马,蛾眉也合画麒麟。
飞飞黄雀喜,切切少年悲。坐视投网罗,不能通一词。
榆枋未可栖,送尔摩穹苍。穹苍多鸷鸟,哺花置巾箱。
同处天地间,安得不相关。图报吾所耻,还尔白玉环。
潞河一夜吹秋风,岸沙飞走旋转蓬。蒲帆百尺挂大舸,我友万子归江东。
万子江东何所住,云占林泉最幽处。荆溪一灯明玻璃,影写铜官万行树。
正趁橙黄橘绿时,鲈鱼入脍伴莼丝。初脱朝衫理游棹,秋来何地不相宜。
但惜声名满天下,一时史笔推班马。竟将著作老名山,握别人人泪盈把。
万子胸中故浩然,早看富贵等云烟。诸公叹息何为者,我自乡园乐静便。
家藏邺架高连屋,自来三径留松菊。尚书清德好诒谋,爱坐林边课耕读。
古称有子万事足,佳儿况是连城玉。即今十岁吟凤凰,馆阁耆儒多刮目。
此日携儿向潞河,一船明月照诗多。归去荆溪如见忆,莫忘尺素来京国。
僦室迩菜圃,寒绿侵书楼。岁除馈盈把,野人意绸缪。
苦言今冬冷,地冻菜不稠。强能饱妻子,天赐固已优。
城外兵过地,千家但空畴。搜括及筐篚,何能问秋收。
盗贼所未屠,饿死骨满沟。主兵匪不严,耳目诚难周。
连营压汉水,笙歌进珍羞。朝廷方用兵,小民何敢尤。
述罢叹息去,辍食泪雨流。
乌烟鬼,少年状貌真魁伟。如何转盼须臾尔,变化魌魑难向迩。
可怜昼亦如夜时,生亦如死期。寄言三五少年子,莫向红尘作鬼嬉。
乌鬼含冤白鬼笑,故鬼前驱新鬼啸。风雨回首一灯昏,数点青燐犹照耀。
区区蛮触越南都,令行禁止风霜俱。白日如镜照寰宇,鬼乎何处藏其躯。
中年豪气未消除,博得奇勋愿不虚。苏武寄书犹有雁,冯驩弹铗岂无鱼。
齐盐北海恒通市,汉扇南阳自结庐。尊酒论交裙屐盛,管弦声里月明初。