问取天香信若何,桂枝摇曳漾金波。一年月色此宵最,四海秋光何处多。
安得长绳羁玉兔,可无佳句侑红螺。遥闻隔院儿童语,连臂街头去踏歌。
玉宇无尘万籁幽,卷帘一派暮烟浮。飞飞归燕方辞社,寂寂寒蛩已报秋。
桂蕊迎风香满袖,桐阴绕座月当楼。世情争似清虚好,不染人间半点愁。
未肯因人热,宵长拥敝裘。寒风支酒力,旧雨絮乡愁。
垒石山为障,清溪水自流。帝京今万里,新纪少年游。
秋气中天净,愁人独夜看。停桡江愈阔,却扇月初寒。
霜入桐阴薄,风飘桂影残。扣舷情未已,露湿绮罗单。
修竹带朝烟,声喧石底泉。湖山环法界,梵呗落诸天。
扑面岚光湿,当空塔影圆。笋舆归路远,回首白云连。
三五平分九十秋,良宵得月倍清幽。风飘丹桂从天落,潮带冰轮入港流。
锦里先生来海峤,绛纱弟子住瀛洲。光阴荏苒真堪惜,老矣吾还秉烛游。
雀炉烟穗袅黄昏,月过回廊乍掩门。虫覆叶深栖迹稳,蝶藏花小受香温。
风鬟细闪珠灯影,雪腕微沾玉露痕。如此风情如此夜,一回相见一消魂。
西湖如画意,点染水之涯。地与三山古,时来六月嘉。
摇波红雾皱,转棹绿阴斜。四望楼亭畔,新荷面面花。
去岁中秋节,高堂依老亲。团栾明月夜,来照白头新。
此日孤成子,良宵望里身。安能同逝也,不失过庭人。
一天星斗浸楼台,今夜蟾宫四面开。上界高寒空色相,故乡风景胜蓬莱。
中年丝竹萦哀乐,旧梦邯郸感去来。此夕霓裳人尽咏,不知谁是谪仙才。