报花消息是春风,未见先教何处红。
想得芳园十馀日,万家身在画屏中。
纤纤折杨柳,持此寄情人。一枝何足贵,怜是故园春。
迟景那能久,芳菲不及新。更愁征戍客,容鬓老边尘。
仙跸九成台,香筵万寿杯。一旬初降雨,二月早闻雷。
叶向朝隮密,花含宿润开。幸承天泽豫,无使日光催。
思乡之客空凝嚬,天边欲尽未尽春。独攀江树深不语,芳草落花愁杀人。
白马嘶风何处还,鞭梢拂地看南山。珠帘卷尽不回首,
春色欲阑休闭关。花外鸟归残雨暮,竹边人语夕阳闲。
知君旧隐嵩云下,岩桂从今几更攀。
春去春来似有期,日高添睡是归时。虽将细雨催芦笋,却用东风染柳丝。重雾已应吞海色,轻霜犹自剉花枝。此时野客因花醉,醉卧花间应不知。
二月湖水清,家家春鸟鸣。林花扫更落,径草踏还生。
酒伴来相命,开尊共解酲。当杯已入手,歌妓莫停声。
看花无语泪如倾,多少春风怨别情。
不识玉门关外路,梦中昨夜到边城。
杖策出蓬荜,浩歌秋兴长。北风吹荷衣,萧飒景气凉。
通逵抵山郭,里巷连湖光。孤云净远峰,绿水溢芳塘。
鱼鸟乐天性,杂英互芬芳。我心独何为,万虑萦中肠。
履道身未泰,主家谋不臧。心为世教牵,迹寄翰墨场。
出处两未定,羁羸空自伤。沈忧不可裁,伫立河之梁。
晚归茅檐下,左右陈壶觞。独酌复长谣,放心游八荒。
得丧同一域,是非亦何常。胡为苦此生,矻矻徒自强。
乃知杯中物,可使忧患忘。因兹谢时辈,栖息无何乡。