漠漠复霏霏,为君垣上衣。昭阳辇下草,应笑此生非。
掩蔼青春去,苍茫白露稀。犹胜萍逐水,流浪不相依。
林雀归栖撩乱语,
阶前还日暮。
屏掩画堂深,
帘卷萧萧雨。
玉人何外去,
鹊喜浑无据,
双眉愁几许。
漏声看却夜将阑,
点寒灯,扃绣户。
独立阶前星又月,
帘栊偏皎洁。
霜树尽空枝,
肠断丁香结。
夜深寒不彻,
凝恨何曾歇,
凭阑干欲折。
两条玉箸为君垂,
此宵情,谁共说?
月落霜繁深院闭,
洞房人正睡,
桐树倚雕檐,
金井临瑶砌。
晓风寒不啻,
独立成憔悴,
闲愁浑未已,
人心情绪自无端,
莫思量,休退悔。
何处笛?深夜梦回情脉脉,竹风檐雨寒窗隔。
离人几岁无消息,今头白,不眠特地重相忆。
春艳艳,江上晚山三四点,柳丝如剪花如染。
香闺寂寂门半掩,愁眉敛,泪珠滴破胭脂脸。
江水碧,江上何人吹玉笛,扁舟远送潇湘客。
芦花千里霜月白,伤行色,来朝便是关山隔。
二八婵娟大堤女,开垆相对依江渚。待客登楼向水看,邀郎卷幔临花语。细雨濛濛湿芰荷,巴东商侣挂帆多。自传芳酒涴红袖,谁调妍妆回翠娥。珍簟华灯夕阳后,当垆理瑟矜纤手。月落星微五鼓声,春风摇荡窗前柳。岁岁逢迎沙岸间,北人多识绿云鬟。无端嫁与五陵少,离别烟波伤玉颜。
紫髯年少奉恩初,直阁将军尽不如。酒后引兵围百草,
风前驻旆领边书。宅将公主同时赐,官与中郎共日除。
大笑鲁儒年四十,腰间犹未识金鱼。
未老鬓毛焦,心归向石桥。指霞辞二纪,吟雪遇三朝。连席频登相,分廊尚祝尧。回眸旧行侣,免使负嵩樵。
画藻雕山金碧彩,鸳鸯叠翠眠晴霭。编珠影里醉春庭,团红片下攒歌黛。革咽丝烦欢不改,缴绛垂缇忽如晦。活花起舞夜春来,蜡焰煌煌天日在。雪暖瑶杯凤髓融,红拖象箸猩唇细。空中汉转星移盖,火城拥出随朝会。车如雷兮马如龙,鬼神辟易不敢害。冠峨剑重锵环珮,步入天门相真宰。开口长为爵禄筌,回眸便是公卿罪。珍珠索得龙宫贫,膏腴刮下苍生背。九野干戈指著心,威福满拳犹未快。我闻周公贵为天子弟,富有半四海,蔑有骄奢贻后悔。红锦障收,珊瑚树碎,至今笑石崇王恺。
纤纤折杨柳,持此寄情人。一枝何足贵,怜是故园春。
迟景那能久,芳菲不及新。更愁征戍客,容鬓老边尘。