露浓如水洒苍苔,洞口烟萝密不开。残月色低当户后,
晓钟声迥隔山来。春生药圃芝犹短,夜醮斋坛鹤未回。
愁是独寻归路去,人间步步是尘埃。
望君不见复何情,野草闲云处处生。
应向秦时武陵路,花间寂历一人行。
夜月家家望,亭亭爱此楼。纤云溪上断,疏柳影中秋。
渐映千峰出,遥分万派流。关山谁复见,应独起边愁。
长乐宫人扫落花,君王正候五云车。
万方臣妾同瞻望,疑在曾城阿母家。
中州日纷梗,天地何时泰。独有西归心,遥悬夕阳外。
故人奉章奏,此去论利害。阳雁南渡江,征骖去相背。
因君欲寄远,何处问亲爱。空使沧洲人,相思减衣带。
万里南来喜复悲,生涯何幸有归期。空庭叶散风摇落,旧邑人疏经乱离。
巴路千山秋水在,江花独树夕阳微。为君一话此中事,白首长沙知不知?
新年草色远萋萋,久客将归失路蹊。暮雨不知溳口处,
春风只到穆陵西。孤城尽日空花落,三户无人自鸟啼。
君在江南相忆否,门前五柳几枝低。
四明山绝奇,自古说登陆。苍崖倚天立,覆石如覆屋。
玲珑开户牖,落落明四目。箕星分南野,有斗挂檐北。
日月居东西,朝昏互出没。我来游其间,寄傲巾半幅。
白云本无心,悠然伴幽独。对此脱尘鞅,顿忘荣与辱。
长笑天地宽,仙风吹佩玉。
小苑华池烂熳通,后门前槛思无穷。宓妃腰细才胜露,赵后身轻欲倚风。红壁寂寥崖蜜尽,碧帘迢递雾巢空。青陵粉蝶休离恨,长定相逢二月中。
白玉为竿丁字成,黄金绣带短长轻。强遮天上花颜色,不隔云中语笑声。