鹊岩烟断玉巢欹,罨画春塘太白低。马踏翠开垂柳寺,
人耕红破落花蹊。千年胜概咸原上,几代荒凉绣岭西。
碧吐红芳旧行处,岂堪回首草萋萋。
淮阳卧理有清风,腊月榴花带雪红。
闭阁寂寥常对此,江湖心在数枝中。
古驿成幽境,云萝隔四邻。夜灯移宿鸟,秋雨禁行人。
废巷荆丛合,荒庭虎迹新。昔年经此地,终日是红尘。
虚空无处所,仿佛似琉璃。诗境何人到,禅心又过诗。
别馆月,犁牛冰河金山雪。道州月,霜树子规啼是血。
壮心感此孤剑鸣,沉火在灰殊未灭。
我思君兮河之壖。我为河中之泉,君为河中之青天。天青青,泉泠泠。泉含青天天隔泉,我思君兮心亦然。心亦然,此心复在天之侧。我心为风兮淅淅,君身为云兮幂幂。此风引此云兮云不来,此风此云兮何悠哉,与我身心双裴回。
晋家南渡日,此地旧长安。地即帝王宅,山为龙虎盘。
金陵空壮观,天堑净波澜。醉客回桡去,吴歌且自欢。
末劫兰香科下人,衣冠礼乐与君臣。如来若向阎浮出,莫现从来丈六身。