草木忽变衰,恻然感我心。鸟飞日向暮,岂不怀故林。
阅人日以多,涉世日巳深。高官世所慕,直道古所钦。
青青海中山,层层山上岑。行行即可到,决意须在今。
有山不归去,何劳忆山吟。
飞羽辽河上,移军滦水东。前驱皆大将,列阵尽元戎。
夜出榆关计,朝看朔漠空。但期常献馘,不敢望彤弓。
率尔成新句,因之寄所思。故人俱可念,生事独多歧。
旅夜惊寒早,乡园返棹迟。塞鸿南去尽,吟望到归期。
昼眠无意绪,野望独离忧。南北千峰雨,行藏一叶舟。
江寒何浩浩,风晚更飕飕。咫尺洪厓道,愆期未可求。
黄溪不肯长,白日易云暮。分手只此时,扁舟东西路。
送君不能远,况敢留君住。别泪何可吞,罗衣湿成故。
我爱燕子矶,怪石吞江势。昔与伯子偕,蹇驴冲晓至。
出山月隐林,到门松映寺。陟巅揽萧旷,寻径造幽袐。
崩岩讶天开,飞阁疑鬼峙。兹游屡入梦,蹉跎杳难继。
犹忆风雨过,江急布帆驶。丹壁照眼来,突兀使我醉。
推篷一绝叫,咫尺不得济。君行到白门,胜地誇此最。
矶下有洞天,王李曾小憩。相与歌蜀道,江声不敢沸。
君其往酬之,为我通此意。
评诗读曲费沉潜,艳绪新词惹恨添。自笑错耽佳句癖,又从缃帙见香奁。
秋满长空月满湖,忽听征雁一声孤。远来应解传书信,曾到雁门关下无。
病告捐微禄,官閒带旧衔。提携惟药裹,懒慢废书缄。
海阔浮孤屿,天空挂一帆。吟眸随处著,秋色满衣衫。
入苑绿泱泱,縠纹融暖光。
东风吹白浪,照见赤龙堂。
龙堂负贝阙,阴火春波热。
鲛人卖髯绡,夜夜唱明月。