情高忽凌厉,步健轻巉缅。葛弱亦须扪,崖滑每独践。
涉清爱重屡,探阻遗惊眩。始兹陟五峰,遂憩松不巘。
岩桂纷始华,石耳翠可卷。追想白鹿迹,伊人竟何遣。
触端绪自萦,薜荔况在眼。慨叹意莫置,顾望日已晚。
夕湖浴岑峭,流光灭兰坂。命酒写幽独,鸣琴且游衍。
捷步竞先鸣,达人贵沈几。鸿鹄翅摩天,于世常高飞。
煌煌冠盖朝,疏也乃独归。谁云伤秋子,而为鲈鱼肥。
彼哉枌榆俦,岂知千仞辉。
笼中鸭,望水中鸭,一鸣一答。汝虽有羽翼,不如我汎渌波、食鱼虾。
奔萍柏藻入烟浦,笼中之鸭心徒苦。
秋月朗耀秋风清,渔翁自歌还自听。却惭夜半留双睫,早为人间了六经。
贤圣当为天下极,何人不共此心灵。从前欲洗安排障,万古斯文看日星。
神龙跃溟海,天地生云雷。猛虎啸深谷,大风山木摧。
灵物固有象,烈士自有怀。经纶万物理,上与圣哲偕。
三光鉴丹府,百神司形骸。举手奠山岳,挥霍云雾开。
功成不受赏,长揖归草莱。嗤彼鼎彝业,琐琐何为哉。
骏马黑貂弓,悲歌燕市东。少年尚意气,不数古英雄。
侠骨穷逾壮,冰心老渐空。浮云无定所,舒卷任秋风。
长歌如茧丝,缫之不能断。丝断尚可续,歌长安可短。
短歌续长歌,歌长可奈何。愿学青松树,千年附女萝。
尔傍天台宿,能扬智顗风。襄阳好名刹,耆宿有安公。
楚越浮踪并,人天慧眼空。莫将无住意,容易问庞翁。
沈君不作黄头郎,行年五十鬓未苍。有子器业如东阳,贤书姓名标大桁。
归来拜进南山觞,守令羔雁罗中堂。里门大旗当风扬,摐金伐鼓奏丝簧。
客称既醉主未央,但令玉液盈银缸,明年之乐不可方。
白露秋澄澄,漙我桂树林。愁思中夜发,披衣不逮衿。
晨风无停号,蟋蟀时再吟。举头见明月,低头泪涔霪。
明月万里光,妾人万里心。愿为随光去,万里不能任。
北斗酿酒浆,南斗为我斟。言欲解我忧,忧来一何深。