出游蹑城皞,聊使殷忧廓。
迥瞰楼阙重,周览河山错。
候禽音尚微,初林荫犹薄。
密烟生近堤,倾曦澹远落。
潜盘狎胜引,且复娱斟酌。
快意当遗形,所在即丘壑。
此地何由见此城,伊州哈密竟谁名?荒村漠漠连天阔,众木欣欣向日荣。
灵凤景星争快睹,壶浆箪食笑相迎。圣恩广阔沾遐尔,夷貊熙熙乐太平。
五华之山山上头,俯视江东如浮沤。岂无四万八千丈,亦有五城十二楼。
翠蕖影落中天晓,玉柱光含大地秋。何日相从陪杖屦,西风林下一长讴。
战城南,歌城北。将改弦,军易辙。不杀民,只杀贼。妖氛清,皇灵赫。
洗兵戈,布膏泽。吏部来,归拓疆,昼战城南歌城北。
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
从仕二十载,卜居亦六七。身世任蓬转,无问喧与僻。
最后移阙西,地位更平直。趋鼓向启明,绕尽宫树碧。
城遥漏声杳,起望恒伫立。凭仗窗间禽,晨晦有消息。
迂慢恐非宜,取近愧寡力。暂借鹪鹩枝,岂敢望安逸。
寂寞文园病渴馀,寻春偶入绛仙居。西湖十里莲如锦,试比卿妆总不如。
万事悠悠总逝波,人非物是旧山河。凤楼寥寂金莲步,燕馆荒凉玉树歌。
别浦春风开芍药,小亭秋色上藤萝。客怀正苦风涛恶,况复登临思转多。
春光一去不重来,日日登山望九垓。岸虎水龙俱寂寞,高皇弓剑几时回。
荏苒同云四望赊,纷纷飞絮遍天涯。迎风夜拂江楼月,匝地寒深水国葭。
散步谩移东郭履,怀人遥放剡溪槎。最怜元宝多幽兴,爱客频堆满径花。