何年遗别坞,十亩乱云边。五柳长垂碧,双松对草玄。
断崖撑阁迥,飞瀑挂亭偏。满目忘机客,花时数放船。
门有车马客,意气何扬扬。千金饰玉鞭,百金宝剑装。
传呼动里闾,顾盼自生光。长妇出迎客,问客来何方。
客言自幽蓟,乍者发渔阳。道逢远征人,寄书来故乡。
开缄竟何道,细书八九行。昔为丝与桐,今为参与商。
参商各异地,羽翼安得双。长跪再拜客,邀客暂徜徉。
烹庖出丰膳,高宴罗酒浆。愿为传语欢,努力莫相忘。
射策初从汉殿回,风流地主重徘徊。三年共记看云别,万里真成挂雪来。
摇落剑光偏傍斗,浮沉书札但含杯。无誇席上荀陈聚,紫气中宵遍越台。
樊舆城中数椽木,蔓藟骄生妒人足。使者何妨入狗门,诸君岂解惊牛屋。
此时天公太有权,行风逐雨相扶颠。遥闻柏府沈深甚,不分啼乌竟夕眠。
不谓吹篪侣,弥甘在涧穷。浊醪玄夜隔,高枕白云同。
处士逃何点,通家识孔融。祗应池草助,内史句逾工。
地主能延客,天妃亦让宫。广陂偏受月,积水自成风。
感旧深杯后,忧时细语中。黑头勋业在,慎莫问藏弓。
上客停轮筐,小妇罢流黄。小妇出肃客,呼水进酒浆。
问客何方来,客亦不肯言。但睹双荔枝,朱实自殷斓。
谢客忽唯昔,荔枝生南海。欲因求欢耗,车马去不待。
炎洲翡翠鸟,双双互相乐。宁知鸿雁若,飞不度湘岳。
为裘旧识名家子,制锦俱推大国工。十载簿书秦主计,九秋旌节汉扶风。
裴公湖上呼青雀,诸葛营头度画熊。但使卧思清净理,何烦问道礼崆峒。
汶岭垂坚霰,淇澳挺修筠。讵若君子风,奕世鲜淄磷。
伊昔中兴初,尚书司国钧。在公慕羔羊,操宪抑奔鹑。
及乎悬车日,不复朱其轮。微言揭楣端,抗志薄商旻。
翛然湘江色,宁染京洛尘。太仆称象贤,在坰歌未伸。
三径循夙资,百石非所欣。安节承上道,素履率初真。
拂拭登君堂,頫仰愧其人。孙叔请瘠邱,千秋能食贫。
嗟嗟黍离叹,榱栋尚维新。
新亭开石窟,远势借昆崙。天地双眸迥,沧溟一口吞。
公来席不暖,士死庙长存。忆昔干戈际,南征万马奔。