此心如梦复如痴,荏苒春光欲暮时。啼比杜鹃先有血,愁同杨柳更多丝。
林花开遍谁为主,社燕重来亦似悲。寒食已过非禁火,闭门犹自绝晨炊。
九旬春序六,万里客程三。一水云光湿,千山雨鬓毵。
桃花红未了,柳色绿相参。何处愁心数,惊时祇自憨。
春惟有色雨为声,静落青烟一水迎。花欲妆时先自沐,人从睡起较微清。
一瓢深浅斟于耳,百日沉浮助以情。可奈销魂仍旦旦,杏村酒熟又清明。
今朝又改清明火,一簇人家处处烟。寄语故园桃李树,看花载酒是何年。
久无消息岭云东,有药休教为已聋。北塞坚冰犹在野,南州新草漫连空。
百年饮恨孤儿在,三月伤心万国同。老泪只应镌楚竹,招魂空自赋江枫。
金陵佳气松楸里,铜柱高标指顾中。莫向春光怨迟暮,与君同是白头翁。
东风乘兴好西行,三月牂牁水尚清。峡上篙痕穿石细,楼前山色极天横。
花当令节千枝放,酒酹长江百感生。五十年前龙见处,白头重说与诸卿。
先生英骨葬蓬莱,幽思凭高不易裁。荒岁无穷春易老,清明将近雨还来。
皇天自失包胥定,泉坏谁兴伯道哀。寻乐斋前数株树,月明空有鹤飞回。
旧隐经都会,佳城入孔家。春云低拂马,山路曲萦蛇。
只隔飘香处,犹疑坏圃花。九原无晓夜,谁管夕阳斜。
宛宛东风扬酒旗,轻寒轻暖禁烟时。千条杨柳长垂地,不晓人间有别离。
小冢轻风舞纸钱,斜阳漠漠草芊芊。非关榆柳无新火,总为人家不禁烟。