鸡鸣风雨潇潇,侧身天地无刘表。
啼鹃迸泪,落花飘恨,断魂飞绕。
月暗云霄,星沈烟水,角声清袅。
问登楼王粲,镜中白发,今宵又添多少。
极目乡关何处,渺青山髻螺低小。
几回好梦,随风归去,被渠遮了。
宝瑟弦僵,玉笙指冷,冥鸿天杪。
但侵阶莎草,满庭绿树,不知昏晓。
携手入青山,输情凭绿斝。自赧酒肠轻,浩落因友藉。
松岩旧所耽,趁此暮春暇。参差迷岫云,近远纷相迓。
朝雨蓄微泉,石湿未全泻。屐齿滑苔痕,扪萝微可借。
攀扶向石床,指点从僧舍。步驰杂啸歌,清赏谁能罢。
兴言今古殊,仰俯倏焉乍。童冠沂雩中,少长崇山下。
所欣情事如,肯认风光亚。成诗问几人,归咏各无差。
主有未尽欢,余曰未卜夜。浩然千载思,留兹一刻价。
收拾春宵馀,持以返造化。
行步欹危叟,爱花复怕春。独凭诗酒在,恕此白头人。
古道夕阳平,衔西送客程。客程无止息,明月复东迎。
四明号狂客,紫宫遇谪仙。解龟得酒后,骑马似乘船。
灵根产自岭云深,高馆何因得共寻。茎有数岐唯一本,花皆纯洁验同心。
七弦每为王香操,九畹曾劳楚泽吟。若遇昔人应叹绝,玉枝连理在于今。
万缕笼烟讶许同,一竿摇漾泖桥风。王郎濯濯如春月,更在龙鳞凤翼中。
天皇按剑拂金鞍,饮马追胡翰海乾。归来并立擎天柱,不数刘家承露盘。
自从黄帝破蚩尤,涿鹿云黄黑帝愁。盘石果然为碣石,幽州常作帝王州。
胡后妆楼换上阳,春风珠箔舞垂杨。半夜开城归万马,至今迷失几鸳鸯。