黄鹤西飞去不回,青山高栋自崔嵬。当年卖酒人何在,今日题诗客未来。
舟系城边官柳发,笛吹江上野梅开。白云只在阑干外,安得乘之遍九埃。
我怀苏子瞻,白发谪岭南。当时梅花有佳句,至今清气遗江潭。
江南见耳孙,气貌殊不凡。平生不识耕与蚕,经史六艺俱沉酣。
昔年横经坐太学,壁水浩荡恩波涵。高堂忽念垂鹤发,丹陛一夕辞朝簪。
归来结屋依苍岩,白日对客惟清谈。我家茅屋深烟岚,门前绿树垂黄柑。
徵书一夕下岩穴,长江万里随风帆。云根黄独如斗大,十年无梦携长镵。
读君新诗如梦觉,令我一唱叹者三。逋仙旧居偶一过,夜雨苍苔荒石龛。
南枝久己化荆棘,缟衣无复来毵毵。我方束书上京国,百拙自叹无一堪。
长途两脚倦行役,黄尘扑面羞青衫。明年傥遂归田约,白首相见期无惭。
兰台又见上封章,鸡舌曾颁汉署香。一夜星辰经御览,九秋宫殿动高凉。
中朝典礼藏金匮,上界仙人直玉堂。白发词臣犹奉使,故园松菊老柴桑。
我昔在田野,东阡与南陌。
时有素心人,浊酒聊共适。
既醉各归卧,不如牛羊夕。
醒来视西牖,残月在窗隙。
宁知衰莫年,乃复困行役。
天公如佚老,言归遂耕绩。
击壤乐余年,箪瓢敢求益。
十载论心友,相看独有君。离情怜夜雨,意气满秋云。
鸟道冲寒翠,龙泉结绿文。芹香分璧水,采采碧芳芬。
恒岳开燕蓟,长江入楚吴。西风青雀舫,北极紫云衢。
勋业须王道,诗书贱腐儒。积分应勉勉,重别敢区区。
山寺濒江俯江岸,游人今古纷无算。我是朝辞濛
草庐三顾屈英雄,慷慨南阳起卧龙。
鼎足未安星又陨,阵图留与浪涛春。
松涛谡谡响秋风,云影峦光凈太空。
何事幽人常独立,只缘诗意满胸中。
竹坞亭亭任客看,槛前烟水泛清澜。风流本自山灵合,天地真从我法宽。
舞鹤一双形共影,梅花三百暖兼寒。不教细拨琵琶语,潦倒高阳又整冠。