结发事孔颜,嚣嚣恣仰止。壮怀久拓落,一旦副知己。
儒冠不误人,况乃私天子。尧舜可再生,夔龙未终死。
中夜激衷肠,耿耿图国士。丈夫遇明时,功名安足比。
功名岂能捐,所保在廉耻。
开岁常怀湖上游,干戈阻绝未能酬。水光山色依然好,红叶青松不奈秋。
驱寇曾闻当日喜,渔歌犹有昔时愁。独怜鸥鸟沙汀上,来往翻飞得自由。
扁舟初别五陵春,为逐江间鸥鹭群。津吏谩劳频问讯,汉庭元有旧将军。
郭外空濛烟雨楼,飞甍巀嶪峙中流。三江形胜风涛转,万井莺花雉堞浮。
此日云中见乡国,何时天际有归舟。停杯莫惜斜阳下,新月纤纤映远洲。
花枝瞥眼又阑珊,谁乞黄金反少丹。
一院残红堆不扫,春风开落两回看。
道人不识忧,隤然罕所虑。匈中有奇怀,常得山中助。
时乘酒半醺,或值睡初卧。独往恣幽寻,欣若有所遇。
有时深林行,穿径忽失路。有时湖上还,看云忘所务。
凝目孤鸢归,倾耳细泉注。所造趣未极,边陆任昏暮。
非关耽清娱,曾是秉远慕。閒心始造理,忙意多失步。
嗟尔行道人,迫迫焉所赴。
昨夜东风转化钧,眼前岁事又更新。王正肇纪庚寅月,天运重开丙子春。
气蔼一元生品物,嵩呼万寿祝君亲。小臣执笔陈歌颂,深愧才华不及人。
列岫层悬戟,温泉决溜渠。山川潴异气,天地此洪炉。
溥博心源阔,炎凉世味殊。冱寒堪煖浴,万里慰征途。
山翠浮空初过雨,山麓晴云散芳渚。
雾合长林生晓寒,人家更在林深处。
涧泉六月翻松根,石洞千年隐仙侣。
有谁共弈橘中来,无人问路桃源去。
白烟遮尽青林花,野簌嫩香应可茹。
清幽不减山之阴,只欠兰亭列觞俎。
谁乎写此怪而奇,莽莽云山入毫楮。
细看犹有遗恨处,胡不著我山之墅。
我生本是丘壑姿,误落京尘几寒暑。
小时耕牧岘山阳,闲从野人学种树。
门前鱼浦啼竹禽,屋上鹤巢走松鼠。
独行采药日莫归,才得芝术一斗许。
纵令服食不得仙,何若长年艺禾黍。
小村秋晚鸡正肥,大瓮春浮酒新煮。
老翁醉舞儿子歌,笑语喧哗忘宾主。
此乐不见十许年,兵火煌煌照南楚。
思归见画万感生,怅望风帆横浦溆。
时清即好谢官归,全家移向山中祝
鹑衣皆恶颜,章绂无丑容。容颜未尝异,人心自不同。
西邻起高楼,妖冶衒春秾。玳筵陈圆方,朝暮杂歌钟。
东家席为门,著书述轩农。岂能望膏粱,糠覈亦不充。
一门轩盖集,一门蟊罔空。是非千载定,奚恤达与穷。