西风洞庭波,落日苍梧野。挈兹瑶芳枝,将以遗行者。
秋风白露荻花鲜,万顷波光接远天。怅望伊人何处是,孤舟荡漾夕阳边。
数株老树半无叶,一个茅亭终日空。惟有鹭鸶常到此,飞来飞去送残红。
霜落蒹葭水国寒,浪花云影上渔竿。
画成未拟将人去,茶熟香温且自看。
青云乔木古,翠竹远山青。昨夜东风暖,池塘草未生。
独向江头坐钓矶,浮岚空翠点春衣。
临流回首看归鸟,高树无风山叶飞。
百里同云雪满蓬,冥冥那复计西东。
轻舟不畏邪溪水,向晓南风暮北风。
采尽芙蓉秋不知,水声流去少年时。
西风吹醒江南梦,月色满船歌《竹枝》。
虞君潇洒本天真,绝似梅花玉树春。调鼎声名知有在,可人风度更无伦。
冰霜凛凛能孤立,桃李纷纷总后尘。他日相思渺何许,巡檐一笑一情亲。
茂陵帝子好神仙,别起高楼入半天。
望断巢笙空外下,海山珠树没秋烟。