灵岳何年帝子游,遗踪閒得共冥搜。千寻怪石看疑堕,万壑长松听欲流。
寺记齐梁馀断碣,人思李郭有虚舟。凭高久坐烟霞晚,一笑真成汗漫游。
肩舆冲晓作山游,黄叶迎风面面秋。过眼飞云应我笑,隔林啼鸟向人留。
石阶竹迸苔痕破,玉井龙归雨气收。谩简禹书寻往迹,茫茫何处是江流。
湘北双悬泪,江南几得音。重阳今五度,泮水只孤吟。
对菊聊倾酒,逢人不鼓琴。纵然方朔起,难为卜浮沉。
今日云景好,高斋空复情。开尊延夕景,搴菊泛流英。
地与陶潜迥,思同谢朓清。长歌待松月,曲尽亦何营。
与客同登蓟北台,菊花元傍晚阳开。风回陌上燕云起,木落霜前朔雁来。
最爱孟嘉能落帽,不妨陶令重衔杯。欣逢佳节须乘兴,陇笛胡笳暮更催。
山寺濒江俯江岸,游人今古纷无算。我是朝辞濛
檐雨午宵歇,室灯凉焰明。寝兴将百念,蟋蟀听残声。
老态闺人识,新歌候物成。鸡鸣催九日,一感佩萸情。
单父琴声乐未央,松枝欲寄锦堂香。仙凫健翮遥天起,夏日晴云拂地长。
异绩已高循吏传,大丹还拾紫罗囊。珊瑚海畔潮千顷,月满馀辉照画廊。
落叶满秋山,亲朋杳霭间。
江村多雨外,世难几人还。
白发偏能长,黄花好是闲。
聊将一杯酒,渐尔解离颜。
九日陶家菊自黄,更闻飞雁捣衣裳。谁人对酒能无赋,何处登高不望乡。
二水寒光摇落照,孤城秋色动清霜。那知极目中原苦,数子江湖未尽狂。