山前木叶向人秋,屋外溪声带雨流。吹雁西风犹自急,听来偏动旅中愁。
春色来何处,南州得最先。萌芽依宿烧,鲜洁近幽泉。
力弱犹穿土,光摇不隔天。自今归马后,随地醉须眠。
幽客晚窥户,农人秋筑场。牛羊归委巷,鹄鹜下回塘。
寒潦蚀丛竹,凄风疏古杨。田园谁谓乐,牢落亦多伤。
烛烛明月光,照我西南隅。白露变严霜,岁序忽以除。
揽衣起踯躅,所思万里馀。梦见匪无欢,觉后空踌蹰。
离忧勿复道,涕下沾裳裾。
三年未曾通只字,尺鲤孤鸿滞江沚。只是相知一片怀,精神顷刻常伊迩。
闻道当年读礼馀,瑞草幽兰绕墓庐。乌慈返哺知能报,鹤吊含愁尚有馀。
孝慕此情难自已,援琴转觉流光驶。旧时章服且拂尘,安石强为苍生起。
云山漫漫起座隅,千里却向庭闱趋。东辞建业上湖口,远势欲与青天俱。
大江簸荡骊龙珠,一水一云皆可娱。白鸥惊飞入寒雾,中流击鼓吹笙竽。
路经匡庐少踌蹰,彩翠可与来时殊。拨云直上问五老,丈夫与尔同崎岖。
湖亭转柁江楼耸,一卷奇文压装重。弛装再拜嘉庆毕,细数合离颜色动。
此时江海遥相望,孤城愁见落日黄。天涯应上滕王阁,指点浮云何处长。
清沂映雪晚无波,閒咏思偕点也过。落叶覆桥沙路细,夕阳平岸野烟和。
巢乌历历飞鸿尽,猎马萧萧脱兔多。水镜似将行客笑,两行蓬葆一青骡。
蓟野秋交朔气深,渔阳上谷莽萧森。河关迥带烟尘色,海甸浑迷风雨阴。
天远芙蓉难独采,露寒兰芷莫先侵。腐儒素食惭何补,草阁荆扉日夜心。
扁舟风雨泊江关,兄弟相看梦寐间。已分天涯成死别,宁知意外得生还。
投荒自识君恩远,多病心便吏事閒。携汝耕樵应有日,好移茅屋傍云山。
年年匝地自生春,染出罗裙色更新。回首旧游南浦路,冷烟凄雨正愁人。