竹外寻诗一径斜,山园八月见梨花。近来无限悲秋意,愁对西风咏物华。
年换朱颜去,春抛绿酒归。
孤身类蓬转,老眼看花飞。
愁里成新咏,闲中简旧非。
丁宁初夏雨,好长故山薇。
恋阙未毁车,还山只结庐。
暂中千日酒,迟上万年书。
野树鸣干叶,晴潭响暗鱼。
别君何所望,占气斗牛墟。
迢迢三五夕,遑遑岐路前。入夜何用雨,出门不同天。
云逗千林树,溪留百涧泉。自然念兄弟,况复仰神仙。
独上高楼望眼开,春愁无数逐人来。官河二月冰初合,水国经年雁未回。
歧路关心妨斥堠,野田生事入蒿莱。何须更问门前柳,深放黄金作酒杯。
二月东风翻作冻,两年春意腊前归。越中儿女燕中长,不识今朝是雪飞。
九陛门深障晓芃,暖寒初致感恩辞。
争先敢羡偷狐手,再拜真同赐马骑。
掩耳功高知不世,续貂名在愧乘时。
炎凉几作班姬扇,恋恋谁存赠别诗。
山西名将好男儿,报国丹心一剑知。貔虎衔枚严号令,犬羊寒胆避旌旗。
九重雨露朝承诏,八阵风云夜出奇。此去西羌应坐困,功臣充国早班师。
黄鹂啼老绿杨树,萋萋草满王孙路。落红无数点苍苔,九十春光倏将暮。
东君何事驾言回,典衣且尽花前杯。殷勤相送共一醉,后会又是明年来。
别离不用伤怀抱,四时代序天之道。君不见功成名遂便拂衣,汉家疏傅辞荣早。
春风怜病久,分暖到窗纱。雉堞朝无雪,茅茨物有华。
惊心惟节序,快意自生涯。南客今将发,题书可问家。