坐待刘义洗热烦,雪车冰柱早临门。
自怜学圃空称老,谁似登堂累抱孙。
杜子刈葵蔬入馔,陶翁收秫酒盈尊。
弈场莫谩夸能事,高着还当恼醉魂。
春寒漠漠雨溟溟,假寐书床午梦醒。
十载客居便巷陌,一时乡思绕园亭。
繁花照槛知堪赏,乱石钩衣忆所经。
恰有古苔三亩绿,都来修竹万竿青。
当窗好鸟通人语,挂树危藤学字形。
日射韭畦朝可剪,香凝棕室昼常扃。
鹿场旧筑犹存号,鹤冢新封未刻铭。
架上残编归拟读,移文不待北山灵。
显皇太上贵清静,安不忘危严囧政。三千□牝尽调良,十二天閒日蕃盛。
玉狮之龙特赐铭,劲毫柔毳钟金精。雄姿一出骇虎豹,凡马却避不敢鸣。
复有赤电影若灭,口喷红光汗成血。白鼻骄嘶朔漠风,碧蹄踏破燕山雪。
鸟名戴朋骏五花,光如匹练嫣如霞。彩麟文豹争蹀躞,金麟绛虬彷佛拳毛騧。
复有骅骝号攒玉,曾从渥洼水中浴。三骢先后齿更齐,红锦元黄间追逐。
万岁山前宫草春,至尊御楼宣圉人。珊瑚为鞭玉作勒,飞鞚不动尘。
雾鬣风鬃各驰骤,须臾解辔归内厩。繇来圣代有真龙,羽林万骑瞠乎后。
天之历数四纪长,平明息战华山阳。皇人寿谷可生致,始信人间有吉疆。
盛年不惜别,客久始怀惭。我非蓬蒿人,江湖遂屡淹;
况复避豺虎,谁能解征衫!孤雁自西来,仿佛堕书函;
书中寄珍重,书外泪重缄。恍中秀,吞声写素缣;卿今陷虎穴,双鱼何从探!
珊珊魂魄来,关河谅非谙。棘林魑,骨肉各生嫌;徲子亦囊头,狼狈形影兼。
忆我初行役,兵戈未戒严;驱驰悲九折,辗转岁华添。
白云空缭绕,长此伤乌衔;水鸥虽忘机,安得比鹣鹣!
名教自束躬,柔情非所耽;怜卿持门户,鼎俎心已甘!
丰狱有埋剑,紫气若烟炎。莫邪独掩抑,干将惨不铦。
神物庶终合,造化焉能歼!生当挽鹿车,死当驾云骖。
初闻购孺子,何幸脱芦中!执手哀吾姊,囊头并若翁。
死生尽一别,忠孝已双穷!凄绝青山外,鹃啼血倍红。
三年未曾通只字,尺鲤孤鸿滞江沚。只是相知一片怀,精神顷刻常伊迩。
闻道当年读礼馀,瑞草幽兰绕墓庐。乌慈返哺知能报,鹤吊含愁尚有馀。
孝慕此情难自已,援琴转觉流光驶。旧时章服且拂尘,安石强为苍生起。
云山漫漫起座隅,千里却向庭闱趋。东辞建业上湖口,远势欲与青天俱。
大江簸荡骊龙珠,一水一云皆可娱。白鸥惊飞入寒雾,中流击鼓吹笙竽。
路经匡庐少踌蹰,彩翠可与来时殊。拨云直上问五老,丈夫与尔同崎岖。
湖亭转柁江楼耸,一卷奇文压装重。弛装再拜嘉庆毕,细数合离颜色动。
此时江海遥相望,孤城愁见落日黄。天涯应上滕王阁,指点浮云何处长。
清沂映雪晚无波,閒咏思偕点也过。落叶覆桥沙路细,夕阳平岸野烟和。
巢乌历历飞鸿尽,猎马萧萧脱兔多。水镜似将行客笑,两行蓬葆一青骡。
积雪连旬晦,江空岁晏时。客途偏感慨,忍诵蓼莪诗。
神皋方丈室,初地盍簪盟。花雨翻空界,松涛杂梵声。
小参如筏语,晏坐閒关情。楼阁重延眺,千山积翠横。