万绪千条拂翠台,只牵人去不牵来。
杨枝折在行人手,那得杨花二月开。
枫叶萧萧间去津,临岐把袂一沾巾。千峰白雁逢归客,三径黄花候主人。
司马远游多博物,相如能赋亦甘贫。潇湘赤壁堪乘兴,忆尔应知入梦频。
夹岸笙歌引画船,旌辉摇曳镜中天。春回暖浪鱼龙跃,泽遍遐方草树妍。
乐意尽从欢舞见,淳风不待语言传。迎恩簪绂纷相属,一雨旋看绿满阡。
绿树阴阴映酒旗,欲牵春色上柔枝。
年年为惜征夫别,折尽东风总不知。
漠漠江天黯黯云,晚风吹雪正纷纷。
笼寒已禁猿争语,傍夕空教雁失群。
影带楚兰看不见,声连湘竹听还闻。
太平未必堪成瑞,一向谁怜好似君。
群峦马上俯崔嵬,海色遥临睥睨回。
万里职方周地尽,千秋风气汉时开。
危峰春晚常吹雪,急峡天晴忽起雷。
闻道粤南犹列戍,将军谁是伏波才。
桂楫兰舟载玉箫。秦淮月冷夜迢迢。白门朱桁无穷树,唯有垂杨是六朝。
不合临池起画楼。断烟疏雨叶飕飕。谁能数得垂杨叶,一叶垂杨一点愁。
近水千条拂画桡,六桥风雨正潇潇。
枝枝叶叶皆离思,添得啼莺更寂寥。
含烟袅雾自青青,爱近官桥与驿亭。
春满章台偏婀娜,秋深隋岸最凋零。
长从苏小门前折,几向龟年笛里听。
绝胜东风桃李树,飞花犹解化浮萍。