萋萋芳草小楼西,云压雁声低。两行疏柳,一丝残照,万点鸦栖。
春山碧树秋重绿,人在武陵溪。无情明月,有情归梦,同到幽闺。
武陵溪:此用陶渊明《桃花源记》故事。借指爱人在远方。归梦:指远游人惦念家里的魂梦。
此词咏闺中秋思。上片写楼头秋色。草绿原野,念游人之不归;雁唳长空,盼音书之莫至。依依衰柳,一抹斜阳,万点寒鸦,千山栖宿。下片写秋闺念远。秋日风物,凄凉萧瑟,况树又重绿,而游人滞留不归。绵绵相思,何时能已。眼前明月照空,魂梦遥牵。有情无情,并到幽闺。岑寂之感,更复何如。全词绵丽清雅,委婉多姿。
东风消尽山头雪,和气挽回天下春。笑杀堤边千树柳,才舒青眼便窥人。
寒云栖短柳,疏雨洒平芜。不见旧诗客,空怜水满湖。
驻节何劳问鹿群,虎丘残雪剑池云。落梅秋府传高唱,授简霜台接令闻。
燕峤月明湖雁度,楚天人至澧兰芬。儒林家学尊刘向,千骑东方待使君。
曾见春笺小韵清,曲中传道最多情。
西江大有多情客,不得江东一步行。
佛日香林报夕曛,灵花祇树倍缤纷。千年笔授人如见,七叶衣传偈亦闻。
繫马从参都讲席,行瓢方乞募缘文。由来十八高贤会,莫遣延之咏五君。
楼对员山亦壮哉,时凭高处望蓬莱。沧江云起九龙舞,华表月明孤鹤来。
林下茅茨新聚落,水边杨柳小楼台。太平不用筹边策,独倚层栏赋雪梅。
星痕灯色散平林,高坐松门向晓吟。银汉望穷千里目,金乌飞起五更心。
山河有气光俱动,鱼鳖无灵影尽沉。一出扶桑天自白,不劳风雨洗凝阴。
塞北城当蓟北门,三河流接九河源。霸图已逐秋云远,节制新添虎卫尊。
几处桑麻思乐业,千家砧杵静朝暾。此时天畔登楼望,眼入西风忆故园。
闽海遥遥独置州,忽看秋水动扁舟。暂为魏阙三年别,定向吴门十日留。
甲榜尚称新进士,双旌已作古诸侯。公馀独恨诗筒少,为谢同官马少游。