隰有桑,阪有漆,朝朝斤斧无虚日。社西老树且千年,于人无益已则全。
美材岂合终弃置,用之贵得逢英贤。昨者公家求大木,匠石顾之蒙见录。
已辞根柢落高云,却伴沙泥委空谷。
君不见五陵年少插两弓,左射右射皆能工。金丸如星羽如月,骄马蹴踏鸣秋风。
林中走兽猎已尽,仰面四顾苍天空。千年老鹤青田产,昨日瑶池衔玉简。
未回劲翮排天门,莫使霜毛刺人眼。
落花一别树,安择清波与污泥。自古皆有死,刀兵床第无高低。
梦中得食醒难饱,夷齐身饿名不朽。流芳一日不易为,遗臭万年安足道。
葡萄酒,黄金卮,玉箫瑶瑟声参差。佳人长袖为君舞,今时不饮将何时。
是与非,得与失,百年都是攒眉日。刘伶一醉死便埋,嗣宗多事犹咏怀。
畏首畏尾身馀几,智士畏名如畏鬼。君不闻隋家白鹤自拔毛,周庙牺鸡啄其尾。
出门登山无太行,出门涉水无瞿唐。太行羊肠九折坂,谁道车轮去不返。
瞿唐虎须千丈渊,谁道此中能覆船。惟有人心不可测,当面波澜与荆棘。
我欲剪荆棘、平波澜,出门莫歌行路难。
床有织绮,箧有织素。请君视绮还视素,怜新不如莫弃故。
樽中有酒盘有飧,听我为歌行路难。众中欢乐多志气,岂知他人不得意。
白日有时不照地,安得保君常不弃。
天河荧荧西北转,织女牵牛不相见。由来天上亦别离,何怪人间有悲怨。
世情磷薄恶衰贱,驾车骑马有人羡。少年不得君爱惜,红颜胜人亦何益。
高树鸟不集,常有东西南北风。君子众所畏,好恶不合常相攻。
拔剑欲有边,前有虎兕后虺蜮。抵节徒歌行路吟,高飞未有横天翼。
请君勿言苦,我歌行路难。世事有反覆,人心若波澜。
布衣扼夺卿相位,祸仇起自杯酒间。君不见昔时山东一匹夫,读书往往轻凡愚。
谈笑强于唐举相,摇鞭西入咸阳都。一言啖秦王,再言扼范雎。
黄金束带高堂居,风云变态生须臾。君不见魏其都位汉公卿,灌夫意气排汉廷。
武安本在门下列,拜伏跪起呼父兄。一朝宠据津要地,旧时意态宁复生。
窦婴既失势,颍水亦不清。狂呼骂坐何足惊,咸阳市上殊无情。
行路难,行路难,人生自古有如此,何须局促增叹声。