离筵别棹暮江滨,红树青山映白莼。一过江南风景异,两行衰柳送行人。
五岳名山天下奇,拟从遐览寄深思。幼舆丘壑真成癖,宗炳神游意巳移。
对月时从僧寺饮,看花何必主人期。惭余未脱樊笼累,羡尔飘飘任所之。
折芦渡迷川,面壁出苦海。六叶长菩提,衣钵曹溪在。
七盘西望草萋萋,蜀路无穷信马蹄。惟有夜猿能送客,青山一过一回啼。
下山仍似上山难,石蹬崚嶒跨急滩。孤屿未登还细问,好花虽过亦回看。
时逢狭径苔偏滑,候到新秋气已寒。小歇菜庵门外柳,开囊试简几吟安。
遨游京国岁华侵,一命南还雨露深。
囊里尚存言事稿,床头已尽结交金。
晚云零落同官况,秋水微茫乱客心。
到郡总知怀故旧,地遥无雁寄新吟。
孤舟春别万花西,云淡山青水满溪。
料得客愁何处是,绿阴官舍听莺啼。
海味江荠漫策勋,污邪霜冷晚收云。酥螯破玉津先溢,膏腹开金酒自醺。
韭瓮久能酸措大,糕盘空自饱将军。从今甘附平南癖,郡柄何妨与判分。
峻岭饶朽木,采之行且歌。歌长白云外,远与松声和。
日落望烟归,山风吹薜萝。
首夏一夜雨,霜花千苞开。不嫌茅舍贫,清香日日来。
徐步探小园,嫩白纷蕤葳。膟膋出肠胃,琼瑶有根荄。
一味紫烟外,百和惟取裁。呼童南园隈,薄采新年栽。
灵芽呈雀舌,枸酱剸龙胎。何当赍灵符,浩劫昆明灰。
和香一入口,春风行百骸。肺腑畜瘴腥,固结难推排。
顷刻发轻汗,清飙扫云霾。豁开胸中天,寸境何恢恢。
云汉转无声,星斗皆昭回。天机动一闼,天籁鸣九垓。
开襟当凉风,洒洒何快哉。