平芜缥缈浩无烟,禾黍高低遍野田。馌妇携筐遵小径,农夫荷锸觇荒泉。
场坡瓜熟风当户,沧海渔归月在船。更喜清时无寇警,长江迤逦得安眠。
投闲犹复畏张罗,抱膝衡门独啸歌。绕屋竹深秋响急,隔溪山好夕阳多。
三年晚食充藜藿,九月寒衣问薜萝。欲向桐江寻隐逸,不知何处有渔蓑。
夫唯山之效美兮,纷众万之淑祥。有振振之令鸟兮,绚采采之文章。
涓高梧以营室兮,口卒瘏而周皇。殷九苞之未诞兮,轩远翥而求凰。
陆海邈其伏阴兮,屏尔类以自臧。大网结于中野兮,二苞格而鸣冈。
徙阿阁于戾止兮,披晨曦之耿光。嘅禄运之倏穷兮,翳冲漠而遥翔。
奇气宕于六天兮,毛衣委于故邦。群鸱倨以自迈,众息下其如僵。
苟灵光之弗泯,虽捐性其奚伤。谇曰:予悲夫云和之曲卒不续兮,顾此鸟之永遗。
岂四灵之不有兮,世盖溷之以蝘蜓与螽斯。
方干乐道处,小墅野梅开。对客翻高调,飞花片片来。
萝云蒙卧榻,陇日照行杯。不耐王孙思,春深未却回。
飞鸟落藤花,林幽小径斜。白云深解意,相与到君家。
卧病衡门径转深,抱寒春日易成阴。江天阳雁空双度,水国潜龙自一吟。
欲往交游羞挂齿,渐来名姓失关心。芝苓犯雪垂垂长,短屐长镵取次寻。
知君是通隐,赏藻亦吾曹。节自披裘著,名因结袜高。
一经元汝在,三管欲谁操。旧有南州榻,春风共浊醪。
携君跃马最高峰,海色苍然尽汉封。落日层波明玳瑁,青天孤屿削芙蓉。
洲边大核仙人种,浦外灵槎使者逢。指看白云殊夭矫,不知何事但从龙。
曾传八咏在东阳,可借双凫下未央。溪边小儿骑竹马,洞口仙人呼石羊。
北风鼓残腊,河底压春声。敲石五更饭,鸣鸡三里城。
雪妍枯蘖态,月酽早霜情。马足何劳问,乾坤任此生。