长街灯影明,郎在花棚许。群去勿群来,认郎不敢语。
春风百里大河清,酾酒临流欲洗兵。帆影低垂迷野渡,浪花高溅射霓旌。
登舟气夺萑苻魄,鸣镝音连欸乃声。青野尘恬烟火寂,桑麻踏遍话阴晴。
天目郁嵯峨,移来雪满柯。冰霜隐鳞甲,风雨思如何。
冉冉岁云暮,亭亭芳意多。遥怜著书月,投分入烟萝。
耽奇词赋古,养拙友朋疏。每退金华直,常翻贝叶书。
谭宗时契鸟,洗墨畏惊鱼。更羡东门达,延陵故不如。
隙鸟媚晴川,汀沙漾鼻烟。薄凉催挂席,斜日照鸣舷。
睥睨孤峰出,芙容绝浦妍。褰裳秋正好,何处挟飞仙。
渐逵何独展,只羽下秋阴。况乃离群意,凄其远道心。
影回牵露苇,声急混霜砧。烽火频年厉,休翻郁水浔。
酒帘花市旷径过,幽事宁如老去何。山近尉城春草绿,井连萧寺夕阳多。
国香空谷邀琴写,家食衡门带索歌。疏雨自沾苔径曲,几人鸠杖破烟萝。
恒山西望隔年馀,何处山椒问起居。一曲紫箫还院落,半庭红叶忆衣襦。
尘缄诗壁萤空度,云满寒塘鹤正癯。莫向藜床谈旧事,秋风秋雨自街衢。
移得孤根过洞庭,禁埤曾送佩珂声。如今座上凉飙满,一扫炎荒瘴雨清。
平楚殊苍莽,众峰亦窈窕;清辉来扑人,引我发长啸。