真成隆德变,时事已焉哉。大算纵横失,中兴翅翼摧。
自天生有血,出世战成灰。二士殉皆去,孤忠兀不回。
和戎羞五利,骂贼愤三灾。莽莽冲星剑,萧萧筑将台。
秦庭七日哭,宋玉九秋哀。只为麒麟绝,何年绘画来。
霜前柿叶一林红,树里溪流极望空。
此景凭谁拟何处,金阊亭下暮烟中。
迢迢河汉渚,聊慄变金素。历历白榆花,团团浥清露。
跂彼河东女,辛勤朝复暮。札札不成章,涕泣谁为诉。
揽衣即河梁,踯躅不可度。
置酒高堂上,宾旧罗华筵。雕盘荐野簇,棘匕进熊蹯。
柔风洽四座,丝竹清且繁。新声响入云,听者有馀欢。
人生匪金石,安得长令颜。何不建奇策,杖剑先登坛。
无为事圭窦,槃躄长哀叹。
峡古传中宿,峰高接上玄。乾坤开福地,阁殿敞诸天。
化乐连苍霭,全清逗紫烟。猿归碧洞外,虎伏翠楼前。
地即安期隐,亭传葛令仙。钓台依近岸,幡岭对前川。
飞寺流千劫,閒僧学五禅。探奇长弭棹,选胜别张筵。
洞改流觞涧,岩听泻玉泉。主人多乐事,宾从富新篇。
挥壁尘应尽,磨厓石屡镌。重游心并切,千里信空传。
命驾怜嵇吕,论诗忆运连。情悬高士榻,兴逐剡溪船。
山灵如未却,何日好来旋。
吴楚东南际,贤豪本代兴。之子挺灵异,匹练应初生。
童龄擅芳誉,弱冠扬徽称。操瑟竟难合,明经待晚成。
遇我闽海曲,示我郢中声。训士力崇古,何嫌世俗轻。
游扬渐以广,乘时起令名。终当策高足,万里扬前旌。
江山曾为远人留,记忆中朝意亦优。策足久多行路叹,量才初试过都游。
宦情似奕今于昨,时序如流春复秋。同调知君能念我,客星长望碧云头。
漫游随处挟飞仙,更向禅林息万缘。同调喜联交似水,卑栖愧羡翼垂天。
吟成或写忧时涕,施尽难馀买赋钱。君岂负刍如越石,阳春无地不人怜。
奇树生南国,孤根来远方。隹名谁不爱,植近君子堂。
春风一披拂,花叶何炜煌。上有寄生枝,亦得沾恩光。
桂枝陵寒山,梧桐在高冈。草木非自献,信美非所将。
青青河畔草,迟迟万里道。道远苦多岐,感忆心已懤。
驱马齧霜荄,结筏泛黄潦。狼居誓必封,龙堆期一扫。
马牛风不及,谁为寄安好。幸抑金玉怀,飞鬒蓬花早。