湖南风土异中州,岁暮萧萧雨不收。黄叶未全凋老树,青林犹自满层丘。
传闻累岁都无雪,祇觉三冬总似秋。却忆故乡天道正,迎霜已著禦寒裘。
草木抱真性,植根良独异。当其枯槁时,众目安能识。
藉此星星火,可以格上帝。鼻端绝往来,混然在一气。
氤氲托冥会,非关有夙契。欲索已寂如,肺腑无不至。
彼此本同源,静中得其理。何亲复何疏,当入枯鱼肆。
淮浦水深八尺强,新城旧城如巨洋。行舟欲泊苦迷岸,居市半空惟堵墙。
浮桥锁断津吏闷,远湖口决渔人狂。顾我情非羡鱼者,临渊终日咏沧浪。