万乘临雍拜素王,亲颁宝楮遍胶黉。自怜不与桥门外,隔岁来分邻女光。
河上蒹葭夜有霜,片鸿遥下粤云长。书中杖履君无恙,镜里头颅我已苍。
频向南溟瞻羽翮,不须关吏卜行藏。相逢种种应非昨,故态惟存醉后狂。
劳劳曾可似閒閒,日月携书到处看。好是薰风惬人意,时来林下整衣冠。
缃桃千叶正宜春,万里风尘叹此身。移向平章亭子畔,徘徊应忆武陵人。
细雨霏微春又深,买花声度绿杨阴。劳人不会东风意,分得红桃似赤心。
入各有愁城,能攻仗酒兵。关山一片月,游子十年情。
未遂终军志,徒为班固征。相逢且潦倒,天地自虚盈。
终日纷纷俗务中,出门喜见翠螺峰。幽情久抱空斑鬓,胜槩长孤秪醉翁。
拟采紫芝休晚岁,便从白鹿仰高风。同心欲拉丹丘子,又恐春雷起卧龙。
五月桑梯傍屋斜,蚕丝抽尽响缫车。长腰红女誇身手,织作还兼吉贝花。
大树无言自息机,蔓条有刺只钩衣。诸君若畏饥蛟起,拔剑横流看佽飞。
进兵龙城南,转战天山道。烽烟涨平漠,杀气霾荒徼。
将军重爵位,天子尚征讨。不辞斗死多,但恨生男少。