阗阗扰扰晚来閒,独倚危楼一望间。挈榼漫沽村市酒,开窗正对夕阳山。
月来虚馆谁家笛,风度疏钟到竹关。只有渔翁无简束,扁舟摇曳白云湾。
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
一湾流水四围沙,移竹栽梅趣不悭。春暖芳丛蝴蝶舞,雨匀深坞桔槔閒。
翠黏屐露苔稀扫,清隔车尘户返关。逐客日来相问姓,短琴横月小窗间。
纳凉何处避尘埃,步入深林暑气回。尚有幽花随地放,何妨麋鹿隔溪来。
风生两腋频尝茗,愁破千重数举杯。调合自能高百世,诗成还让建安才。
春倚枝头怅旧新,那堪水石更粼粼。书空已悟从前事,问影偏怜此日身。
饮涧可知麋性乐,餐霞转觉道情亲。泉声悬树涓涓响,崖畔谁来方隐沦。
故人为别动经年,况复祠官久不迁。白发交游惟我旧,清时文物尚君贤。
忽匆过梦随蝴蝶,的的归心在杜鹃。无限相思千里外,暮云春树两茫然。
凭高试一望,历历见分野。斯人各有营,谁是悠悠者。
雨霁春湖阔,扁舟坐不还。放情亲白鸟,觅句赠青山。
兰之生兮于彼空谷,抱幽贞兮不群以独。白石兮清泉,纷紫茎兮冒寒。
渌兰之香兮扬扬,汎光风兮朝阳。谷无人兮自芳,谷有人兮吾与子兮徜徉。
谷中之人兮清且真,不可见兮徒名闻。仰丹崖兮千仞,思委佩兮江滨。
折芳兮谁赠,羌云路兮愁人。抚瑶琴兮叹息,长寄情兮斯文。
秋风吹庭树,落叶满空除。閒寻野庄句,感我丘园居。
丘园正收穫,此日乐有馀。亲交亦相念,奈此川陆迂。
尔庄复何许,言在南浦隅。同处百里间,原田料相如。
欲往念未可,抚时空郁纡。聊咏寄吾志,行哉归荷锄。