变化风雨兮上下于天。古人有言兮维龙则然。龙曷能然兮乘气与时斯以体乾。尺窟兮非渊。
勺水兮非川。彼朽骨兮几何岁年。击鼓兮田田。巫舞兮翩翩。
士女会兮如廛。龙无灵兮胡托彼传。龙有灵兮彼胡制旃。骨则何罪兮巫之愆。
逐彼巫兮毁斯骨。为吾民兮辟妖物。
西江共校荐贤书,回首风尘廿载馀。顾我文章非晦父,知君礼乐自横渠。
洞前鸣鹿苹还茁,柱底降蛟窟已墟。病客江南时感旧,三门寥落绝双鱼。
我得甥孙发始裁,君山方竹忽南来。清奇本应超凡相,敬义真含作圣胎。
弥月未名如有待,两枝随柬便须开。也知此物能扶老,不为虚声重楚材。
天风满榻坐参禅,上有松声下有泉。高阁我来三纪外,老僧谁起百年前。
茶垆夜湿昙花雨,画壁春销劫火烟。最是泷冈犹未表,北山回首思悠然。
十载胸藏万古珍,挥毫应待殿前春。群龙变化知非幻,二鸟遭逢恐未真。
独夜坐醒云鹤梦,长风歌动石鲸鳞。古人青眼如犹在,肥马宁教笑士贫。
驱马出国门,风动晨光绚。我怀方南驰,北望逾眷恋。
之子何所来,昨别今再面。嘱予彊加餐,执手当觞饯。
驾言询江东,畴应谢公选。微词不自竟,舆诵若为献。
离筵纷陆离,宾客催入燕。举首复叮咛,上马君乃先。
君言良过哉,相思泪如线。经纶予何知,浮云未成变。
相如拜上卿,岂畏廉将军。两虎若共斗,其势不俱生。
秦兵不加赵,功归吾二人。忠臣当殉国,志士当殉名。
不有负荆谢,安知刎颈亲。
栖栖晋处士,岂是学逃名。跌宕空千载,饥寒洵此生。
柳条春自见,诗法晚逾清。易卜盈虚理,沧浪今濯缨。