昨暮日入我当出,今朝日出我当入。
日出入兮无停轮,我甫孤征向人急。
辚辚双履翻数千,天街磨成宝镜鲜。
念欲且息不得息,两胥掖我高于肩。
汝饥不能倩我饱,汝亦劬劳堪自保。
世间到处有羊肠,何必唏嘘歌蜀道。
当时已恨隔重阍,不道重阍尚有门。
玉皇高拱蓬莱殿,一水盈盈碧海尊。
公无渡河,河浊且波。公无渡河,乱石嵯嵯。朔风萧萧,祁雨滂沱。
鼋鼍出没,蛟龙孔多。猗嗟公兮,汝无渡河。
美人别来良悠悠,缄书不寄留床头。桃花几回酿红泥,紫燕双衔入翠楼。
倾情写意心相结,绿酒金樽对芳节。对芳节,恐迟暮,凉风生,鸣雁度。
别乡千万里,离心竟前路。
庭皋梧影动,树杪秋风起。人见秋风悲,我见秋风喜。
彤云扫尽烟尘生,万里乾坤净如洗。冥鸿一举横四海,霜隼孤飞渺千里。
从渠伯劳燕,零落下蓬苇。芄兰傲霜秀苍玉,丛桂摇空喷金蕊。
从渠蒲柳姿,萧疏叹零萎。人言西风吹人老,漆发酡颜变枯稿。
又言西风生客愁,砭骨寒心裂肝脑。吁嗟西风兮本无情,惨慄者自悚,衰谢者自惊。
丈夫不与草木腐,安与草木同枯荣。我愿西风常识面,年年岁岁长相见。
吹将鬓发似磻溪,快我鹰扬邈云汉。
悲风起高树,阴云蔽朝阳。伊人在天末,地远道路长。
驾言欲相就,车敝马玄黄。秋深气愈厉,孤雁正南翔。
爰附尺素书,以寄我衷肠。飞高影渐没,蹙刺心内伤。
男儿事征战,所愿树奇勋。
奈何作奴隶,生死随将军。
寇来不得击,寇去我始闻。
顾惭腰间剑,空有星斗文。
岂不为主用,坐与铅刀群。
身犹执麾盖,茅土何时分。
塞下日无事,安坐不快心。相呼出塞外,驰猎穷山林。
俯身搏猛虎,翻身射飞禽。归来割鲜饮,班坐榆柳阴。
举杯劝同旅,一一手自斟。笑谓灭寇还,为君日挥金。
飞云渡口西风急,津吏停桡刺船立。
始阳公子方垂髫,掩抑依依向余泣。
为言阿父守南康,双旌五马烂生光。
宁知廉吏反成罪,诸孤藐尔身凄凉。
父昔驱车到公府,蒿目日询民疾苦。
化行远迩期月间,不图遽坐中官祸。
中官榷税来江州,讥征会敛深诛求。
大旗卓天天为愁,峨舰压江江不流。
长江日高一丈五,传呼奏乐频挝鼓。
于阗宝带刻麒麟,大内金牌画飞虎。
秃袖监奴紫绣衣,锐头恶少青丝组。
长官俯首不敢言,何况区区商与贾。
左右烂用水衡钱,夜椎肥牛朝击鲜。
张弓挟弹仰天射,鸟飞不近浔阳天。
游徼关头弛巡逻,忽传商客偷关过。
驾风远逐到南康,中流鞬断官船破。
十人失水九人堕,飞涛适值长鲸饿。
水中叫援呼州民,州民举酒翻相贺。
貂珰见说生狂嗔,自谓奉书因国课。
玺书统辖及守臣,有事守臣当我佐。
州民袖手谁使然?民之凶犷谁之故?父谓尔珰勿怒嗔,尔
曹腰领无容剉。
关津有地税有经,越境犹然黩泉货。
而曹之死天死之,岂得吾民有连坐。
貂珰捶床怒不止,谤牍蜚诬抗明旨。
御批缇骑出燕京,槛车夜达南康城。
南康城外合城内,江水汤汤流哭声。
锦衣索钱动盈万,橐垂何以供充盈。
母怜此别异南北,誓愿相随同死生。
父云一身尚难保,岂能携汝增伶俜。
夜阑掩泣已憔悴,阿父据床方假寐。
烛辉无焰雨涔涔,阿母遂作无聊计。
开奁试检约指环,挑灯更拾流银髻。
半生椎发羞艳妆,贫女从来少珠翠。
离娄结束留枕函,与君稍佐长途费。
床前再拜相决绝,念妾笄年同结发。
只言偕老共苦辛,何期中道生离别。
台前古镜名盘龙,光与阴精应圆缺。
茱萸绣带拂清辉,琉璃错匣妆明月。
更有宝剑名纯钩,龙藻龟文炯明灭。
寒光历落粲星辰,白虬纠结流霜雪。
愿得周防君子身,要见时危秉风节。
袖有一双七宝囊,低垂四角同心结。
愿言分赠两侍儿,芗泽芳情未消歇。
女儿未长儿尚孩,抚养宜均理无别。
桁上犹存蛱蝶裙,箧中尚有鸦头袜。
君今远道勉加餐,莫因死者生摧折。
生者不愧死有知,岂羡两身同一穴。
叮咛告父父岂知,梦里微闻语声咽。
小儿抱颈女牵衣,絮泣渐低灯渐灭。
平明呼母唯空床,宁知阿母悬高梁。
阿父见母死,抆血裂中肠。
儿女见母死,恨不从母亡。
阖城闻母死,擗踊咸如狂。
中有但夫人,八十鬓发霜。
开我东阁厢,着我素罗裳。
仓皇备牲醴,命仆舁黄肠。
亲为视殓含,三绕母尸傍。
抗声恸为绝,阴霾四塞天无光。
锦衣敦迫难久俟,薄俸那能具行李。
父老吞声为醵金,商略通衢置方匦。
闾阎士子纳银钱,村庄妇女投簪珥。
三日得环三百余,空城大小随行车。
呼天远彻一千里,道傍闻者咸嗟吁。
天王明圣臣当戮,诏发秋曹先系狱。
中山未白乐羊书,秦庭岂少包胥哭。
一物终回造化仁,六幽竟藉阳光烛。
不分生还见故乡,惊看儿女错成行。
短衫紫凤半零落,小子呼爷能绕床。
夜阑秉烛独疑梦,悲喜交并转沉痛。
几回呼母闻不闻,呕血抚棺惟一恸。
孤臣九死轻一毛,天心未寤生何聊。
愁闻税监益骄盗,豺狼满道人萧条。
每当素食渐无补,风霜只益臣心苦。
愿逐龙逢地下游,圣意中回臣得所。
一朝卧病绝复苏,之死犹呼臣有负。
我闻此语空咿忧,古来酿祸宁无由。
未论远鉴汉唐事,得不哀痛汪王刘。
忆昔肃皇兴楚澨,启沃君臣同一辙。
刑馀只合供扫除,岂得预参藩镇列。
江南安枕七十年,忍见今时更骚屑。
吴公吴公君莫悲,臣能尽忠妻尽节。
千秋正气塞乾坤,为雷为霆有余烈。
忠魂傥拜永陵云,应抱遗弓泪成血。
战城南,歌城北。将改弦,军易辙。不杀民,只杀贼。妖氛清,皇灵赫。
洗兵戈,布膏泽。吏部来,归拓疆,昼战城南歌城北。
端居有所思,美人碣石北。
别来已十年,时时梦颜色。
朔风吹海云,白昼成昏黑。
猰貐齿如剑,麒麟斗相蚀。
岂无三月粮,宁乏长风翼。
畏此不敢往,抚膺长太息。