卯酒初销羯鼓新,沉香亭榭已成尘。何如夜半烧银烛,别照巴川锦段春。
仙署名花海国移,半开风雨倍含姿。红妆向客寒犹腻,翠幔留春艳不支。
欹侧漫同妃子醉,婆娑解乞沈郎诗。梁园多少青阳景,妒煞君家赤玉枝。
道是花仙却艳妆,谁云梅聘可相方。春雨着来真有色,东风吹尽不闻香。
废吟杜老牵情重,睡足杨妃惹恨长。娇艳若将閒比论,风流还合让花王。
竹外寻诗一径斜,山园八月见梨花。近来无限悲秋意,愁对西风咏物华。
荒村岁暮谁相问,惟有篱花慰索居。
游过山川常在梦,别来朋旧久无书。
秋风鸟雀暄禾黍,落日牛羊遍里闾。
即此萧条空馆夜,与君相对话匡庐。
远水分潮绕埭东,幽栖曾此见元龙。灵源剩有千寻脉,沛泽还期九万风。
日影光摇鳞甲动,花阴晴覆醴泉浓。剑南胜事凭谁说,紫气苍茫两岸中。
岁时瞻拜倍伤神,回首中庭泪满巾。斯道未闻缘底事,直惭温饱负吾亲。
贲园心远不闻喧,浅白深红绕砌繁。睡足窗前残蝶舞,翩翩犹恋太真魂。
梦向天边折玉莲,玉莲化作一髯仙。人间此梦诚何梦,疑是濂溪托旧缘。