五更风摇白竹扉,整冠上马不可迟。
三家陂口鸡喔喔,早於昨日朝天时。
行云弄月翳复吐,林间明灭光景奇。
川原四望郁高下,荡摇苍茫森陆离。
客心忽动群鸟起,马影渐薄村墟移。
须臾东方云锦发,向来所见今难追。
两眼聊随万象转,一官已判三年痴。
只将乘除了吾事,推去木枕收此诗。
写我新篇作画障,不须更觅丹青师。
精庐宴坐十经秋,瓶钵近为千里游。
又是浮杯过沦海,便应飞锡入皇州。
弥天谈论降时彦,结社因缘背俗流。
此去定知诸念息,祇除魂梦到东瓯。
墨池催胜游,虞卿枉真迹。
我行浩无期,君归定何日。
非尤年岁晚,自叹机会失。
空烦日卓午,蔬饭满香积。
明月韬光甓社湖,发挥千载赖耆儒。
清江曲就无人识,来往横塘一鄙夫。
一带林峦秀复奇,每来凭槛即开眉。
好山深会诗人意,留得夕阳无限时。
盈尺初晴皓采鲜,长空极望势漫漫。铜台不惮三休上,冰井须添一倍寒。
舟楫似从云外过,园林如在鉴中看。冬来景象今方好,未到黄昏且凭栏。
冻云浓厚朔风严,粉揉琼霙扑绮檐。斗变至和缘帝力,迎知上瑞协人占。
晚归渔市蓑衣重,晓上旗亭酒价添。更待三英同胜赏,翩翩赋笔紫毫铦。
城阴一径自深窈,花木成行菊绕篱。
细说当时经始事,梦回春草费相思。
与竹他年仅有衣,敢愁天赋鲜岐嶷。
拿{父少右丶}不拜浑闲事,踉蹡初行吏效谁。
莫道汉家飞将种,那知天上石麟儿。
若令新岁能翻舌,先寄城东老员诗。
晚来云色半浓淡,云外青山知有无。
缠出六花夸舞女,又飞一白慰农夫。
久无人说平淮事,空有天生访戴图。
忧国寸心同皎洁,诗肩如鹭更清臞。