农家何所有,挂壁一锄犁。
岁计唯供赋,门前自好溪。
剥麻稭覆日,缲繭蛹分鸡。
不复知炎月,南风焚{稃去子加舊}泥。
黄河泻白浪,到海一万里。
榆关风土恶,夜来霜入水。
河源冻彻底,冰面平如砥。
边将好邀功,夜率鏖兵起。
马度疾於风,车驰不濡轨。
尽破匈奴营,别筑汉家垒。
扩土过阴山,穷荒为北鄙。
天威震逆漠,戎心畏廉李。
所以龙马驹,长贡明天子。
边夫苟非才,怨亦从兹始。
昨日北风高,霏霏满天雪。
千里六出花,六日飞不歇。
深山深一丈,树木冻欲折。
平地盈数尺,布肆不成列。
覆物生辉光,照人清皎洁。
紫塞群玉峰,沧溟白银阙。
篁竹为琅玕,松风蒒玉屑。
官吏来参贺,物情亦感悦。
瘴疠已消除,丰穰及时节。
长吏因疾恚,请假来一月。
病眼为寒昏,风头因冷发。
汤药厌服饵,酒肉愁罢辍。
夹幕映重帘,炉茵与衾褐。
禄粟不忧饥,帑俸无乏绝。
江海主恩深,素餐心激切。
儿童温且饱,当风泝凛冽。
朝索暖寒酒,暮须汤饼设。
不知有饥寒,灯火夜暖热。
越人轻活计,舂税供膏血。
及至风雪时,日给多空竭。
樵苏与网捕,负薪冰路滑。
口噤无言语,股{左木右栗}衣疏葛。
藜藿不充饥,冻饿多不活。
惭惶褚夸恩,彷徨空殒越。
因作苦寒行,聊与儿童说。
天山一夜雪漫漫,虏去营空战血乾。十万征人回马首,天边烽火报平安。
玉关西去更无春,满眼蓬蒿起塞尘。汉马不归青海月,胡笳愁杀陇头人。
一身远客逐戎旌,落日萧条望古城。渐近碛西无水草,北风沙起橐驼惊。
古木号风抱不平,百年忠义日争明。
坟前人马空存石,何似当时听用兵。
大布缝袍稳,乾薪起火红。
薄才施畎亩,朴学教儿童。
羊要高为栈,鸡当细织笼。
农家自堪乐,不是傲王公。
租犊耕荞地,呼船取荻薪。
苍头供井臼,赤脚解缝纫。
僧乞铭师塔,巫邀赛土神。
心常厌多事,谢病又经旬。
凯风长群物,赤日流正阳。幽居似嚣烦,嘉树亦阴凉。
偶坐方丈间,吾非厌华堂。爱此真不材,保彼千载长。
仰视龙蛇形,屈蟠正苍苍。忽疑翠羽葆,何以居我傍。
吾闻高盖人,专宠来百殃。我独安隐幽,入鸟不乱行。