行路华山前,之官发黑年。
移家擬拔宅,作尉已呼仙。
近县云随鹤,当门树著蝉。
吟诗因夜坐,毛女落秋天。
春事今如此,凭高兴未阑。
半帘疏雨过,一院落花閒。
草色迷幽迳,禽声出晚山。
东风能育物,不改鬓毛斑。
茫茫塞月笼寒雾,万里征人不知数。
年少难消壮志多,精锐连营肃貔虎。
从军何日见军回,但见日日长淮雨。
烽烟散漫满路岐,边声飒飒秋风起。
天涯芒草马成群,放去弯弓乱飞舞。
夜深更听胡女歌,古来白骨多於土。
跕鸢东畔瘴云低,山径如梯去马迟。
正则自吟皇树颂,广微惟诵白华诗。
春风采药桃花国,落日寻碑薏苡祠。
觅得丹砂能寄否,溪亭送客鬓毛衰。
阆仙去补荔去谱,梅谷归呈飞鹜秋。
惟有瓜坡共君在,马蹄何苦又昭州。
莫叹才为掾,云霄自此初。会能舒所蕴,且复试其馀。
黄叶山村雨,青灯竹几书。平时学经济,谁不笑迂疏。
使幕须材掾,君今有此行。
妆烟山树远,驿雨海蝉鸣。
持赠端何月,愚言慎勿轻。
夺飞无异术,惟在保清贞。
木末孤蝉鸣不休,客子正倦还登楼。
断虹阁尽芳草雨,孤雁点破南云秋。
识头笳声撼落叶,渡口霞影摇轻舟。
浮生扰扰事无限,搔首坐看斜阳收。
黯黯离筵夕照收,江城羌笛起边愁。念君此去三千里,何处关山是楚州。
徐州文壤基崇坛。老蔡径尺刳心肝。
铜槃照夜血光碧,上有惨澹双镆干。
请君载书许君死,彻器未竟盟已寒。
了知今人不如古,古人亦有难知处。
张生刎颈殓陈馀。郦儿给印屠诸吕。
劝君结交勿结心,报君多是逡巡人。
救饥重脱嗾獒厄,出淖曾叨食妈恩。
轻言诧心腹,心腹为祸媒。
畏途搀空薄侧掌,要离孤冢空崔嵬。
我愿中堂置瓮常盛酒,后列丝竹前宾友。
细腰灯前拓秋窗,有来白事酹其口。
交亦不必结,名亦不必闻。
燕南氍毹藉地醉,千载一笑平原君。