探春绕遍玉阑干,香暗冰痕屐齿寒。
怕有花头遭冻损,枝枝呵手掐来看。
待聘先生二十六,弟子满堂脩几束。下床一面月几千,有客市廛钱别录。
为儿不诵杞菊篇,举箸欠鱼须要肉。老夫弱冠奇一秋,飘零来问君平卜。
先生称我有隽才,满县青矜皆拭目。一日仅能赴三饭,折简叩扉知几幅。
今夜酒移明夜醉,凌晨乞展黄昏速。四边延我入师席,席则有馀身不足。
高子行年已若干,更度四期心从欲。月钱祗直晓点心,薪蔬尽此携儿畜。
抱书谁肯访吾门,看君有是犹沾禄。井泉比旧百倍深,汲人绠短无麻续。
时去技精分愈穷,时来浅学难逃福。贩商射利偶赢馀,便诧巧谋能润屋。
莫待黄金当散时,舟车到处遭颠覆。
春事今如此,凭高兴未阑。
半帘疏雨过,一院落花閒。
草色迷幽迳,禽声出晚山。
东风能育物,不改鬓毛斑。
片语能令孙仲谋,气如山涌剑横秋。莫言诸葛成何事,万古忠言第一流。
清溪贤好客,天付此芝房。
花竹四时景,轩窗几处堂。
云閒侵袂湿,泉冷带丹香。
曲水亭尤好,何时共禊觞。
山头白云如擘絮,竹鸡无声鸠唤妇。团团朝日在林梢,寒日梨花溪口路。
一峰独秀横溪阴,青林倒影千丈深。上有白龙蛰幽洞,岁旱往往能为霖。
如今寂寞空山里,古屋荒坛冷红紫。会看前度种花人,他年来作巢居子。
岁暮嗟为客,那堪复被围。
一心惟许国,视死已如归。
火云方炽又风薰,谁柅天边午日轮。靖郭所生为贵子,灵均已死作忠臣。
朝衣耻立鸡争地,宾幄难量狗盗人。休语前书忧喜事,浴兰角黍是良辰。
湘江停瑟。洛川回雪。是耶非、相逢飘瞥。云鬓风裳,照心事、娟娟出月。翦烟花、带萝同结。留环盟切。贻珠情彻。解携时、玉声愁绝。罗袜尘生,早波面、春痕欲灭。送人行、水声凄咽。
觑著脚。想腰肢如削。歌罢遏云声,怎得向、掌中托。
醉眼不如归去,强罢身心虚霍。几回欲去待掀帘,犹恐主人恶。