夜深寒月照窗纱,忽忆林逋处士家。
鸥鹭正眠烟树冷,不知谁可伴梅花。
羽客朝元地,遣坛古寺中。
炼成丹龟在,骑去鹤巢空。
清宵难独寐,谁把曲来讴。
曲里声声思,离人辗转愁。
山月斜临帐,山风细拂裳。萧萧碧烟静,炯炯白间凉。
境寂万缘息,心灰千虑亡。无端催曙鸟,底事厌宵长。
独坐苦无赖,开轩怀抱空。徘徊帘上月,淅沥竹间风。
清影迷篝火,哀音咽砌虫。怪来寒次骨,霜气已冥濛。
昔禹别九州,导洛自熊耳。
熊耳自有两,未審孰为是。
东者近成周,西者隔丹水。
书传称上洛,斯言得之矣。
危亭披豁对苍霞,策杖重来日未斜。满目江山一尊酒,哦诗莫遣太雄誇。
竹坡无物可关怀,只有青山眼为开。未识灌溪真面目,烦君著句画将来。
大事同生日,佳城近故丘。空留丹灶药,忍望白云楼。
偃折恩谁继,澄清志未酬。伤哉葬元伯,执绋竟无由。
歉岁还乡益困穷,瓶无储粟酒尊空。醉经且学文中子,闵雨难祈应上公。