此坞久无色,何年朝太真。
晓井云下路,犹恐是仙民。
梅太清臞桃太肥,不浓不淡此花宜。
何人笔下有香字,为杜陵翁补逸诗。
十里迢迢望碧鸡,一城晴雨不曾齐。
今朝未得平安报,便恐飞红已作泥。
西蜀传芳日,东君著意时。
鲜葩猩荐血,紫萼蜡融脂。
绛阙疑流落,琼栏合护持。
无诗任工部,今有省郎知。
靓妆浓艳雨蒙茸,高下池台细细风。
却恨韶华偏蜀土,更无颜色似川红。
寻芳只恐三春暮,把酒欣逢一笑同。
子美诗才犹阁笔,至今寂寞锦城中。
万萼霞乾照曙空,向来心赏已多同。
未如此日家园乐,数遍繁枝衮衮红。
半吐柔芳暖正妍,趁晴何不试笼鞭。
玉环醉矣春无赖,金屋贮之人孰贤。
花比红儿谁作谱,诗传娇客已成编。
湘帘燕子人家月,一笑春风不计年。
展开阅读全文
桂宁辞月窟,桃合避仙源。
赠别难饶柳,忘忧好树萱。
轻轻飞燕舞,脉脉息妫言。
蕙陋虚侵径,梨凡浪占园。
论心留蝶宿,低面厌莺喧。
不奈神仙品,何辜造化恩。
烟愁思旧梦,雨泣怨新婚。
画恐明妃恨,移同卓氏奔。
江燕入朱合,海棠繁锦条。
醉生燕玉颊,瘦聚楚宫腰。
曾未分香去,尤宜著意描。
谁能共吹笛,树下想前朝。