月华飞下海棠枝,楼头春风鼓角悲。
玉杯吸乾漏声转,金剑舞罢花影移。
蘂珠仙子笑移烛,唤起苍潭老龙哭。
一片高山流水心,三奏霓裳羽衣曲。
初如古涧寒泉鸣,转入哀猿凄切声。
吟猱撚抹无尽意,似语如愁不可听。
神霄宫中归未得,天上此夕知何夕。
琼楼冷落琪花空,更作胡笳十八拍。
君琴妙甚素所悭,知我知音为我弹。
瑶簪琅佩不易得,渺渺清飚吹广寒。
人间如梦只如此,三万六千一弹指。
蓬莱清浅欲桑田,君亦辍琴我隐几。
为君歌此几操琴,琴不在曲而在心。
半颦如苦万绿缕,一笑不博千黄金。
我琴无徽亦无轸,瓠巴之外余可哂。
指下方尔春露晞,弦中陡觉和风紧。
琴意高远而飘飘,一奏令人万虑消。
凄凉孤月照梧桐,断续夜雨鸣芭蕉。
我琴是谓造化柄,时乎一弹混沌听。
见君曾是蘂珠人,欲君琴与造化并。
昔在神霄莫见君,蘂珠殿上如曾闻。
天上人间已如隔,极目霭霭春空云。
皇家百万兵,一一拱行阙。
朌恩劳军士,有诏涓良月。
鸣鸾肃天仗,君王自亲阅。
旌旗照鼙鼓,铠甲耀冰雪。
金缯辱君赐,再拜嵩呼叠。
天子曰嘻哉,长江殆虚设。
云屯皆壮士,宁有中外别。
乃命臣某某,腆犒均行列。
许之问军旅,利害与优劣。
臣闻畴昔论,舟师利通捷。
出入如风驰,进退如电制。
乡来经始意,规置有余烈。
更张一何误,事亦随废缺。
横舟卧平沙,鍪胄半折裂。
蒙冲才什五,水卒无枭杰。
只今众弊见,嘌不一语决。
往往忧国者,无路伸喙舌。
小臣愧不敏,衔命纡华节。
愿陈一得虑,竹头而木屑。
方略许图上,稽首思罄竭。
君王赦其愚,臣敢毕其说。
西风奕奕细吟商,客枕凄然一夜凉。
吟尽苹花浑可事,少留荷叶盖鸳鸯。
湖上西风急暮蝉。夜来清露湿红莲。少留归骑促歌筵(yán)。
为别莫辞金盏酒。入朝须近玉炉烟。不知重会是何年。
傍晚夕阳斜照,微风吹过湖面,蝉鸣不歇。夜晚降临,颗颗清露点缀在红莲之上,煞是可爱。停留片刻后骑马赶赴即将开始的酒宴。
离别之酒请不要推辞,让我们开怀畅饮。入朝为官就像靠近玉炉中的熏香让人心中欢畅,只是至此一别不知何时才能再欢聚一堂。
歌筵:有歌者唱歌劝酒的宴席。
为别:犹分别,相别。莫辞:不要推辞。入朝:谓进入中央朝廷做官。须:必得,应当。
洞庭之南潇湘浦,佳人娟娟隔秋渚。
门前冠盖但如云,玉貌当年谁为主。
风流学士淮海英,解作多情断肠句。
流传往往过湖岭,未见谁知心已赴。
举者却在天一方,直北中原数千里。
自怜容华能几时,相见河清不可俟。
北来迁客古藤州,度湘独吊长沙傅。
天涯流落行路难,暂解征鞍聊一顾。
横波不作常人看,邂逅乃慰平生慕。
兰堂置酒罗馐珍,明烛烧膏为延伫。
清歌宛转绕梁尘,博山空蒙散烟雾。
雕床斗帐芙蓉褥,上有鸳鸯合欢被。
红颜深夜承燕娱,玉笋清晨奉巾屦。
匆匆不尽新知乐,惟有此身为君许。
但说恩情有重来,何期一别岁将暮。
午枕孤眠魂梦惊,梦君来别如平生。
与君已别复何知,此别无乃非吉徵。
万里海风掀雪浪,魂招不归竟长往。
效死君前君不知,向来宿约无期爽。
君不见二妃追舜,恨染湘竹终不枯。
无情湘水自东注,至今斑笋盈江隅。
屈原九歌岂不好,煎胶续弦千古无。
我今试作义倡传,尚使风期后来见。