青帝行春信自专,精心知向海棠偏。不沾工部风骚力,犹占句芒造化权。
倚槛半开红朵密,绕池初应翠枝连。谁人与拔栽琼苑,看与花王斗后先。
移根千里入名园,酒晕红娇气欲昏。
待得太真春睡醒,风光已不似开元。
几树繁红一径深,春风裁剪锦成屏。
花前莫作渊才恨,且看杨妃睡未醒。
浑是华清出浴初,碧绡斜掩见红肤。
便教桃李能言语,要比娇妍比得无。
海棠栽植遍尘寰,未必成都欲咏难。
山木瓜开千颗颗,水林檎发一攒攒。
初疑红豆争头缀,忽觉燕脂众手丸。
西蜀僧家根拨小,南荆宫舍树支宽。
高穿群木无因蔽,平倚危楼最好看。
十亩园林浑似火,数方池面悉如丹。
锦袍万丈仍连袂,珠被齐光更合欢。
风嫋细腰妆正罢,露晞铜雀泪新乾。
晨曦远借彤云暖,秋魄微侵甲帐寒。
会讌岂劳供幄幕,采香应见费龙檀。
穠烧游女青丝发,殷染妖姬白玉冠。
宾席半移隈茜绶,使车多热簇雕鞍。
层层排朵萦飞蝶,密密交柯宿翠翰。
诗客早惭矜镂管,画工谁敢炫霜纨。
本期相伴千场醉,可忍轻邀百卉残。
川路尚移随迅濑,蕃船犹折出长澜。
飘零绛雪深盈尺,收拾晴霞散结团。
时去独应贤者识,色空前有达人观。
谱为仙子终须美,实作寒梅况不酸。
五六年来离别恨,春宵频梦石台盘。
依依杨柳已藏鸦,风度莺声到碧纱。
洗尽春光边夜雨,海棠赢得雨三花。
子美无诗到海棠,酒边游戏略平章。
日烘不睡却成睡,风暖无香却自香。
花事一番劳应接,春光强半被分张。
速来窠上寻徐老,同醉花前作楚狂。
长江天险失,铁骑逼金陵。
拒敌无留守,捐躯有县丞。
戈挥天日皎,血洒阵云腾。
蒋尉英灵在,千秋配食能。
杨妃睡未足,西子妆太华。
余妖媚东君,化为枝上花。
娇羞沁红玉,袅娜揉春霞。
少陵恐添愁,不欲诗句夸。
海棠花上问春归,岂料春风雪满枝。
应为红妆太妖艳,故施微粉着胭姻。