泽国气温湿,暑候尤郁蒸。矧更并江海,霖霪久相仍。
沉阴不暂解,云雾常昏凝。蛾蝶败禾麦,鳅鳣占田塍。
菌本出床脚,藓痕粘杖藤。蜗蚓离窍窦,伸缩殊自矜。
蛙黾聒昼夜,耳惯犹愁憎。漫水接河汉,宁复分淄渑。
暑弱为寒冒,阳微遭阴凌。震雷寂不发,凄风时暴兴。
孰此宰四序,令烦无威棱。将由列缺惰,何处閒曲肱。
飞廉独掀扑,公尔作阴朋。共力起波浪,势且襄冈陵。
涉古考经说,助阳义有凭。古典救日法,于社萦朱绳。
置麾伐五鼓,消慝使勿胜。庶几灾沴革,幸获忻谷登。
幽斋窗户闇,懵瞀思不澄。有如坐盎缶,巾羃施层层。
疚心忝抚字,搔首徒鬅鬙。安得昏霾辟,坐见白日升。
黑牙黑面不堪收,此等虫儿莫去求。
若得面肥头脚大,杜家名号玉锄头。
长年赋子虚,狗监绝同里。
杯水聊自酬,博此一笑喜。
副墨粲我前,顿使百废起。
朱弦渺遗音,慎勿娱欲欲耳。
论交傥自今,相从期暮齿。
琥珀头尖项紫青,翅如苏叶肉还青。
天生一付牙红紫,交锋一口立黄金。
登山盖有道,迂叟真名论。
不困在徐行,不跌由足稳。
斯言可铭佩,万事为节撙。
推之为躬行,天下国家本。
我先大夫东南游,六年云水穷抉搜。吹嘘人物到方外,伯乐未忍轻骅骝。
老师一见心相投,气味要是同薰莸。尘埃岂解埋珠玉,自有宝气干斗牛。
作诗为文尽馀事,劲节凛凛横九秋。俗子欲交辄掉头,我友天下第一流。
虽遭谤骂不少避,年世久已同浮沤。我昨南来自炎州,师亦方解钟仪囚。
握手流涕古汴沟,生死骨肉我未瘳。众人见弃谁相休,累然独处空山幽。
忽闻剥啄师唤我,洒扫茅堂三日留。行行吴越有旧隐,明年当泛西湖舟。
赠言乃是朋友义,敢效儿女空绸缪。夜光明月宜自收,虎文豹缬非身谋。
家山千里秋风客,搔首夜深寒雨窗。
万古兴亡心一寸,孤灯明灭影成双。
鬓边日月如飞鸟,眼底尘埃拟涨江。
高枕欲眠眠不稳,晓锺迢递发清撞。
促人机杼意殊深,彻夜啾啾不绝吟。
莫入五侯庭院去,青蛾红粉少知心。
茫茫六合生万灵,周公孔子留贤名。
伊余志尚未著调,秋风拔剑东门行。
金龟典酒知是谁,逢君使我抬双眉。
眼前万事不足问,要须醉倒高阳池。
万锸如云浚禹沟,荀卿桥畔舣行舟。
珠躔合照贤人聚,银汉无波海客留。
且作东山携妓乐,未应南浦送君忧。
辛夷花发春醅热,只俟郊原雨少休。